10/12/12

Ρουτίνα.........



ρουτίνα
ουσ θ ρουτίνα [ru'tina]
η μονοτονία

Πόσο εύκολα μετατρέπεται η ζωή μας σε ρουτίνα??? 
Γίνεται μια ανθρώπινη σχέση να μετατραπεί σε ρουτίνα και να χάσει το νόημα της??
Μπορεί η προσμονή κάποιων γεγονότων/συμβάντων/καταστάσεων να μετατρέψει τη ζωή μας σε ρουτίνα?
Πόσο εύκολα μπορεί κάποιος αν θέλει να ξεφύγει από την ρουτίνα της ζωής ή μιας σχέσης? 
Τι πρέπει να κάνει? 
Η πλήξη μπορεί να είναι αποτέλεσμα της μονοτονίας?
Με τι άλλες συναισθηματικές καταστάσεις μπορεί να συνδέεται η ρουτίνα στη ζωή μας?
Μπορεί να αλλοτριώσει τον εαυτό μας η ρουτίνα?



Y.Γ. Οι απαντήσεις δικές σας... Αν θέλετε τις μοιράζεστε και εδώ 

7/11/12

Αλλά.....

Γερασμένος πλέον, άρρωστος και αδύναμος, περνούσε τις ώρες του σκεπτόμενος  τη ζωή του....
Σίγουρα όσοι δεν τον ήξεραν πολύ καλά θα έλεγαν ότι δεν είχε παράπονο από αυτή . Είχε τους φίλους του, άλλους που ήξερε από παιδάκι τόσο δα και άλλους που γνώρισε στην πορεία, αυτοί ήταν κοντά του, ανεξαρτήτως απόστασης και καιρού που είχαν να μιλήσουν, και το ήξερε πράγμα που τον έκανε χαρούμενο. Αλλά, πάντα υπήρχε αυτό το αλλά μέσα του, όσο και αν δεν το έδειχνε και το κρατούσε για τον εαυτό του. Αυτό άλλαζε μορφές συνέχεια τη μία ήταν ο χρόνος που περνούσε και έβλεπε ότι μεγάλωνε και γερνούσε, την άλλη ήταν ο περισσότερος χρόνος που δεν είχε και ήθελε να περνάει με τους φίλους του (ίσως εκεί να έφταιγε και ο ίδιος), την άλλη ήταν οι ανασφάλειες που είχε τόσο για την εμφάνισή του όσο το να είναι αρκετά κοινωνικός, ευχάριστος και αποδεκτός από τους άλλους, να ζήσει τη ζωή του όπως τη φαντάστηκε κ.λ.π.  Άλλες πάλι φορές εκφραζόταν ως ένα κενό μέσα του το οποίο αντιπροσώπευε πράγματα που ούτε ο ίδιος ήξερε τι ήταν ή όλα τα προηγούμενα μαζί.... Όμως, αυτό το αλλά πάντα τον έτρωγε μέσα του συχνά δεν τον άφηνε να χαρεί το καθετί όπως ήθελε.. Και ακόμα και τώρα αυτή τη στιγμή, σε αυτή την κατάσταση που είναι αυτό το αλλά τον τρώει και θα έδινε τα πάντα για να καταφέρει να το αλλάξει αυτό, ή καλύτερα να το είχε αλλάξει νωρίτερα.......


Υ.Γ. http://www.youtube.com/watch?v=qHm9MG9xw1o

12/10/12

Αν ισχύει είμαστε άξιοι της μοίρας μας....

Ένταση επικράτησε έξω από το θέατρο «Χυτήριο» στην Ιερά Οδό, στη σκηνή του οποίου ανεβαίνει η παράσταση Corpus Christi. Μέλη παραθρησκευτικών οργανώσεων, αλλά και της Χρυσής Αυγής, μεταξύ αυτών και ο βουλευτής Ηλίας Παναγιώταρος, πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας, ζητώντας να κατέβει η παράσταση.
Περίπου 120 άτομα συγκεντρώθηκαν νωρίς το απόγευμα έξω από το θέατρο, μέλη παραθρησκευτικών οργ
ανώσεων αλλά και μέλη της Χρυσής Αυγής καθώς και βουλευτές της, διαμαρτυρόμενοι για την παράσταση. Για απόψε στις 20:00 είχε προγραμματιστεί η πρεμιέρα του Corpus Christi, καθώς απορρίφθηκε η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που είχαν καταθέσει παραθρησκευτικές οργανώσεις. Η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που απορρίφθηκε σήμερα είναι η δεύτερη στη σειρά.
Μαρτυρία δημοσιογράφου
" Έβγαλα το κινητό μου να τραβηξω πλάνο για το μπλογκ. Με περιτριγυρισαν 5 χρυσαυγιτες κ ένας αστυνόμος. Mε ρωτάνε 'δημοσιογράφος εισαι;', απαντάω 'γράφω στη lifo' ελπίζοντας να γλυτωσω σαματα. Το αντίθετο όμως
Mε τραβάνε παράμερα, με φωνάζουν πούστη, αδερφαρα, μου τραβάνε τα μούσια, με φτύνουν στο πρόσωπο, με χτυπάνε στο στομάχι. Η αστυνομία είναι δίπλα. Τους φωνάζω 'με χτυπανε, δεν θα κάνετε
κάτι;' απάντηση 'δεν ειδα κάτι. Απομακρυνθείτε παρακαλώ'. 3 αστέρια στο πέτο. Μου βάζουν αναμένουν τσιγάρο στην τσέπη. Μια κυρια μου το λέει μπροστά στον αστυνομικό. Κάνει πως δεν ακούει. Αρχίζω να φοβάμαι. Απομακρύνομαι από την έξοδο. Μου φωνάζουν όλοι 'έτσι, φύγε παλιοπουσταρα λουγκρα, τραβά πάρε καμία πίπα'. Γυρίζω πίσω από απόσταση να παρακολουθώ. Με ακολουθει γνωστός βουλευτης της ΧΑ. Μου ρίχνει δύο μπουνιές στο πρόσωπο, με πετάει κάτω. Όσο είμαι κάτω χάνω τα γυαλιά μου. Ο Χρυσαυγιτης με κλωτσαει. Η αστυνομία είναι ακριβώς 2 βηματα μακριά. Γυρισμένη πλάτη. Φωνάζω στον αστυνομικό 'ΜΟΥ ΡΊΧΝΟΥΝ ΓΡΟΘΙΕΣ, ΚΆΝΤΕ ΚΆΤΙ', πολλές φορές. Με γυρισμένη την πλάτη απομακρυνεται. Οι υπόλοιποι γέροι κ χρυσαυγιτες με χλευαζουν φωναχτά δίπλα από τον αρχιαστυνομο. 'Κλάψε μωρή λούλου, κοριτσάκι, ντιγκινταγκα'
Περνάμε από δεκάδες μπάτσους που ρεμβαζουν. Τους λέω 'κει χτύπησαν στην είσοδο του θεάτρου'. Με αγνοούν. Ένας μου στέλνει φιλάκια ειρωνικά.
Η κυρία με το εστιατόριο μου δίνει πάγο για το πρόσωπο, μοιράζεται τις αναμνήσεις της από μέσα στο Πολυτεχνείο τότε. Τώρα φοβάται πο πολύ.
Κανένας 'αληθινός' δημοσιογράφος δεν ήταν εκεί. Κανένας αστυνόμος δεν με βοηθησε, μόνο με κορόιδεψαν.
Όσο και να με χτύπησαν και χλευασαν, εγώ ποτέ δεν τους έκανα την χάρη να κλάψω, να τρέξω η να δείξω φόβο. Αυτό ειναι το σημαντικό για μένα."

Να την χαίρεστε αυτή την πατρίδα κύριε Δένδια, κύριε Σαμαρά, Κύριε Βενιζέλε! Να την χαίρεστε παρέα με όλους αυτούς που ακόμη κι ο Χριστός όπως κάποιος αναφέρει εδώ στο fb an ήξερε ποιοι έχουν αναλάβει να τον υπερασπιστούν στην Ελλάδα, θα κατέβαινε στη γη να τους φτύσει ο ίδιος. 





Y.Γ. το κείμενο αυτό δεν είναι δικό μου το βρήκα στο internet και το παρέθεσα αυτούσιο καθώς το θεώρησα σημαντικό κρατώντας πάντα μια επιφύλαξη για την αλήθεια του κειμένου.... το οποίο αν ισχύει τελικά είμαστε άξιοι της μοίρας μας αυτα........

12/9/12

Τις πταίει? (Τι μας έφερε ως εδώ?)

Ζώντας σε μια χώρα η καθημερινότητα της οποίας είναι μέσα στο άγχος, την αβεβαιότητα και ανασφάλεια , θέλησα να ψάξω τις αιτίες που μας έφτασαν σε αυτό το σημείο... Σε σημείο όπου η χώρα είναι στο όριο της χρεοκοπίας, η ανεργία πλησιάζει το 25% -δηλαδή ένας στους τέσσερις είναι άνεργος-, η εγκληματικότητα οργιάζει, οι λαθρομετανάστες πλησιάζουν το 1,5 εκατομμύριο -δημιουργώντας ποικίλα προβλήματα-, η τήρηση των νόμων να θεωρείται πολύ μπανάλ, ο καθένας να νοιάζεται μόνο για την πάρτη του και τέλος η απάτη και η βία να είναι κομμάτι της ζωής μας.... Τι όμως μας οδήγησε σε αυτή την πραγματικότητα? Η απάντηση βρίσκεται στο παρελθόν και ξεκινάει από την έλλειψη παιδείας του Έλληνα, ο οποίος με την ψήφο του από την εποχή της μεταπολίτευσης και μετά εξέλεγε στη βουλή όλους αυτούς τους ''πολιτικούς'' οι οποίοι με λάθος χειρισμούς κατάφεραν να εξαφανίσουν την ελπίδα και την ανάπτυξη από μια τόσο ευλογημένη χώρα όπως η δική μας... Αξίζει να σημειωθεί πάντως ότι δεν ήταν όλοι οι εκλεγέντες βουλευτές και υπουργοί ανάξιοι ή χωρίς παιδεία και ικανότητες, αλλά δυστυχώς μεγάλο μέρος τους ήταν. Αυτό δεν αφορά μόνο τα κόμματα τα οποία κυβέρνησαν αλλά και όλα όσα ήταν στη βουλή όλα αυτά τα χρόνια τα οποία ακολουθούσαν το σαθρό πολιτικό σύστημα- σαθρό αφού τόσα χρόνια στηρίζονταν στις πελατειακές σχέσεις μεταξύ πολιτών και πολιτικών, την ικανοποίηση των μελών του κόμματος, τα ρουσφέτια και γενικότερα τον λαϊκισμό, την ιδιοτέλεια και την εξαπάτηση, παραμερίζοντας την κριτική σκέψη, τη λογική, τις θέσεις, την ιδεολογία ,την επιδίωξη του καλύτερου για το σύνολο και την χώρα - χωρίς να επιδιώκουν κάποια ενημέρωση του κόσμου και ουσιαστική αλλαγή σε αυτό. Πολύ απλά γιατί όλοι λίγο πολύ ήταν βολεμένοι με αυτή την κατάσταση -το δημόσιο προσλάμβανε συχνά υπαλλήλους με πολύ καλούς μισθούς χωρίς έλεγχο για το αν εργάζονται καθώς και για το αν ήταν σκόπιμη η πρόσληψή τους, το κράτος επίσης σκορπούσε χρήματα για "ψευτοέργα" στα οποία απασχολούνταν άνθρωποι μεν αλλά δεν προωθούσαν την ανάπτυξη της χώρας, οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα ήταν επίσης πολύ καλοί και γενικώς στην αγορά και στο εμπόριο κινούνταν πολύ χρήμα, με αποτέλεσμα τελικά να ζούμε όλοι μας σε ένα βιωτικό επίπεδο πολύ ανώτερο από αυτό που πραγματικά μπορούσε να υποστηρίξει η χώρα μας (κάπου εδώ κολλάει και το "μαζί τα φάγαμε του Πάγκαλου", άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο άμεσα ή έμμεσα). Με αποτέλεσμα τώρα που αυτός ο "παράδεισος" χάνεται λόγω της αδυναμίας της χώρας μας να πάρει άλλα δάνεια για να καλύψει τα ήδη υπάρχοντα -τα οποία συντηρούσαν όλο αυτό τον "παράδεισο"-. Όμως αυτό το σύστημα και με τη λογική μόνο φαίνεται πως είναι αδύνατο επιβιώσει για πάντα και τώρα, πριν 2 χρόνια βασικά, άρχισαν να φαίνονται έντονα οι ενδείξεις του τέλους του και όλων των ελαττωμάτων του. Οι λύσεις είναι δύο πρώτον να προχωρήσει η χώρα μας μπροστά και να φτάσει σε ένα επίπεδο αντίστοιχο αυτού των άλλων ευρωπαϊκών κρατών πρέπει να αποδεχτούμε ότι οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις σε πολλά επίπεδα είναι όχι απλώς αναγκαίες αλλά και επιτακτικές. Και η δεύτερη λύση θα ήταν αν μπορέσουμε να βγούμε από το ευρώ και την ευρωπαϊκή ένωση - ηληθιότατη κίνηση κατά τη γνώμη μου καθώς θα χάναμε πλήθος προνομίων ως Έλληνες- και να συνεχίσουμε το ίδιο σύστημα με την επίγνωση ότι κάθε 40 περίπου χρόνια να έχουμε τα τωρινά προβλήματα. Επομένως, η λύση των διαρθρωτικών αλλαγών πιστεύω ότι είναι μονόδρομος, το οποίο όμως απαιτεί σοβαρότητα, υπευθυνότητα και διορατικότητα καθώς τα μέτρα που θα παρθούν στη μεγάλη τους πλειοψηφία θα πρέπει να αφορούν την δημιουργία υποδομών για την σταθερή και συστηματική ανάπτυξη της χώρας μας στο παρόν αλλά και στο μέλλον. Δεν υπάρχουν περιθώρια πλέον ερασιτεχνισμών, λαθών και κοροϊδίας των πολιτών. Πιστεύω ότι σε αυτό το σημείο που είμαστε η κοινωνία πλέον απαιτεί πλέων διαφάνεια, σοβαρότητα και έργα σε όλα τα επίπεδα και κυρίως στο πολιτικό όπου αν οι πολιτικοί δεν αναλάβουν τις ευθύνες τους θα κατακερματισθεί τελείως ο κοινωνικός ιστός που πιθανώς να έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση σε εντονότερο βαθμό ακραίων συμπεριφορών.... 



Υ.Γ. http://www.youtube.com/watch?v=bufm8KS_NAI
        http://www.youtube.com/watch?v=IJFl76EYRmM 
       Είναι ευθύνη όλων μας το να απαιτήσουμε και ριζικές αλλαγές για να υπάρξει ελπίδα για το μέλλον τόσο της χώρας μας όσο και          κατεπέκταση όλων εμάς των πολιτών της......   

8/7/12

Προσδοκίες....

Περιμένεις ένα καλοκαίρι τόσο γαμάτο μετά από όλη την πίεση των πανελληνίων και των μαθημάτων, το έχεις σχεδιάσει και φανταστεί τόσο γαμάτο και τελικά έρχεται η πραγματικότητα και είναι τόσο διαφορετική.... και απλώς ξενερώνεις .... θέλεις τα πράγματα να είναι τόσο διαφορετικά αλλά δεν γίνεται τίποτα... so εφόσον έχει αρκετό καιρό ακόμα το καλοκαίρι απλώς ελιζουμε για τ καλύτερο και βλέπουμε...


4/7/12

Τόσο μπερδεμένος...

Πόσο περίεργα εξελίσσονται ορισμένες φορές ορισμένες καταστάσεις... Τα γεγονότα συμβαίνουν τόσο γρήγορα που σε βρίσκουν απροετοίμαστο και ανίκανο να τα συλλάβεις και να τα αντιμετωπίσεις... Και μετά η όλη κατάσταση είναι τόσο περίεργη και μπερδεμένη που δεν ξέρεις ούτε τι πρέπει ούτε τι  μπορείς να κάνεις... Σκέφτεσαι, τι θα έπρεπε να είχες κάνει διαφορετικά και τι όχι, τι θα συνέβαινε αν ήταν διαφορετικές οι συνθήκες, θα ήταν τα πράγματα πιο απλά? Αλλά και πάλι 


μετά από λίγο επιστρέφεις στην πραγματικότητα και εξακολουθείς να μην έχεις τις απαντήσεις όπως πριν... Και τελικά καταλήγεις στο να ρωτάς τον εαυτό σου: Αξίζει όλο αυτό? Γιατί να συνεχίζω να το(την) σκέφτομαι? Πιστεύω ότι μπορώ να προχωρήσω αλλά δεν ξέρω θέλω...  Ποιός να ξέρει τι μου συμβαίνει...

                                                                                                        Τόσοι πολλοί δρόμοι και τόσο δύσκολο να ΄                                                                                                                                          διαλέξεις τον σωστό...
     
Υ.Γ.        http://www.youtube.com/watch?v=IVYlwDrovgU&list=FL_tYBenzlDU761MLjM_QquA&index=4&feature=plpp_video                                                                           



21/6/12

Μπορώ να αγοράσω μια ώρα του χρόνου σου !

Ένας πατέρας γυρίζει σπίτι από την εργασία του αργά, κουρασμένος και 
εκνευρισμένος, για να βρει τον πέντε ετών γιο του να τον περιμένει στην πόρτα... 

-Μπαμπά, μπορώ να ρωτήσω κάτι; 
-Ναι, βεβαίως, τι είναι; 
-Μπαμπά, πόσα παίρνεις σε μια ώρα; 
-Αυτό δεν είναι δίκη σου δουλειά, απάντησε θυμωμένος ο πατέρας. 
-Θέλω ακριβώς να ξέρω. Παρακαλώ, πες μου πόσα παίρνεις σε μια ώρα; 
-Εάν πρέπει να ξέρεις, παίρνω 40 ευρώ την ώρα. 
-Ωχ! Μπαμπά, σε παρακαλώ, μπορείς να μου δανείσεις 20 ευρώ; 
-Εάν ο μόνος λόγος που ρώτησες είναι να δανεισθείς κάποια χρήματα, για να αγοράσεις ένα ανόητο παιχνίδι ή κάποιες άλλες αηδίες, τότε να πας κατ΄ευθείαν στο δωμάτιο σου και στο κρεβάτι σου. Δεν εργάζομαι σκληρά καθημερινά για τέτοιες παιδαριώδεις επιπολαιότητες. 

Το μικρό παιδί πήγε ήσυχα στο δωμάτιο του και έκλεισε την πόρτα. Ο μπαμπάς κάθισε σκεπτόμενος την ερώτηση του παιδιού και νευρίαζε όλο και περισσότερο. «Πώς τόλμησε να υποβάλει τέτοια ερώτηση, για να πάρει μόνο κάποια χρήματα;». 
Μετά από μια περίπου ώρα ο μπαμπάς είχε ηρεμήσει και σκέφθηκε: «Ίσως είναι κάτι που πρέπει πραγματικά ν΄αγοράσει ο μικρός με τα 20 ευρώ. Και δεν ζητάει χρήματα πολύ συχνά». Πήγε στην πόρτα του δωματίου του παιδιού και την άνοιξε. 


-Κοιμάσαι, γιε μου; Ρώτησε. 
-Δεν κοιμάμαι, απάντησε το αγόρι. 
-Σκεφτόμουν ότι ίσως ήμουν πολύ σκληρός μαζί σου νωρίτερα. Ήταν μια μεγάλη μέρα και έβγαλα την κούραση μου σε σένα. Εδώ είναι τα 20 ευρώ που μου ζήτησες». Το παιδί έτρεξε κατ΄ευθείαν επάνω του χαμογελώντας. 
-Σ΄ Ευχαριστώ, μπαμπά, φώναξε. Κατόπιν πάει στο μαξιλάρι του και βγάζει από κάτω κάποια τσαλακωμένα χρήματα. Ο πατέρας, μόλις βλέπει ότι το παιδί έχει ήδη κάποια χρήματα, αρχίζει να νευριάζει, ενώ εκείνο αρχίζει να μετράει σιγά τα χρήματα του και κοιτάζει τον μπαμπά του, που το ρωτά: 
-Γιατί θέλεις περισσότερα χρήματα, εφ΄όσον έχεις ήδη μερικά; 
-Μπαμπά, έχω 40 ευρώ τώρα. Μπορώ να αγοράσω μια ώρα του χρόνου σου; Σε παρακαλώ, έλα αύριο νωρίς στο σπίτι. Θα ήθελα πολύ να φάμε μαζί. 

Ο πατέρας ένοιωσε συντετριμμένος. Αγκάλιασε το μικρό γιο του και τον ικέτευσε να τον συγχωρήσει. 

(Από το Περιοδικό «Ο Κόσμος της Ελληνίδος», αρ. 560, Ιούνιος 2009, σελ. 183)


19/6/12

Ενας κύκλος τελείωσε αρχίζει ενας άλλος....

Σήμερα τελείωσε ένας κύκλος, τέλος το σχολείο....
Μεγάλη αλλαγή έτσι? Αναμφίβολα, μια δωδεκάχρονη πορεία τελειώνει κάπως έτσι...
Δύσκολο να το συνειδητοποιήσεις και ακόμα ποιο δύσκολο να φανταστείς την αλλαγή στη ζωή σου από εδώ και μετά. Όπως έχω ξαναπεί φοβάμαι τις αλλαγές και ναι για 'μένα θα είναι μεγάλη αλλαγή... Νοιώθω ότι όλες οι ωραίες στιγμές, οι οποίες οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν πολλές όλα αυτά τα χρόνια και κυρίως από τα μέσα του γυμνασίου και μετά μένουν στο παρελθόν σαν αναμνήσεις, πολύτιμες μεν αλλά και πάλι αναμνήσεις.... Νοιώθω ότι όλο αυτό το σχολικό κλίμα που ναι μου άρεσε, το τονίζω το κλίμα και η φάση αυτή του σχολείου, θα μείνουν στο παρελθόν. Πλέον στο πανεπιστήμιο θα είναι πολύ διαφορετικά, πολλά άτομα αρκετοί άγνωστοι στην τελική διαφορετικό κλίμα και γω σε διαφορετική φάση  της ζωής μου.... Θα φύγω από το Ηράκλειο που τόσο αγαπώ αλλά και μου τη σπάει ταυτόχρονα... Απλώς δεν ξέρω....


Υ.Γ. Είχα απλώς την ανάγκη να γράψω και να εκφραστώ  γι' αυτό ίσως σε ορισμένα σημεία να
υπάρχουν ασάφειες κλπ.
και αυτό για το Ηράκλειο... http://www.youtube.com/watch?v=ruK2b9Yb_Hc

5/5/12

Timing...

Χμμμ... Λάθος απόφαση- σχέδιο και το παιχνίδι χάνεται? Και αν τώρα κάνεις τι μια σωστή μπορείς να το γυρίσεις και να το πάρεις? Who know? time will show...

10/2/12

WTF?


Τί άλλαξε? Κάποτε ήμασταν κοντά και τώρα 2 ξένοι? Γιατί απομακρυνθήκαμε? Γιατί είναι σαν να μην γνωριζόμαστε? Έχουμε περάσει αρκετά πράγματα μαζί αυτό δεν μας ενώνουν πια? Ξεχνάμε το παρελθόν και προχωράμε? ΓΙΑΤΙ?
Δεν λέω σίγουρα φταίμε και οι δυο μας αλλά εξακολουθώ να μην μπορώ να καταλάβω το τι άλλαξε.....


http://www.youtube.com/watch?v=Trzb1eQEQI8&list=FL_tYBenzlDU761MLjM_QquA&index=2&feature=plpp_video
Υ.Γ Όσον αφορά την αγάπη σε φιλικό αλλά και σε ερωτικό επίπεδο (γιαυτό πιστεύω ότι ταιριάζει το song αυτό εδώ).