tag:blogger.com,1999:blog-25664447570793876892024-03-14T09:40:48.435+02:00To blog μουBilly'shttp://www.blogger.com/profile/06946315865317073768noreply@blogger.comBlogger29125tag:blogger.com,1999:blog-2566444757079387689.post-43189871703778753342013-03-07T00:10:00.002+02:002013-03-07T00:10:20.869+02:00Ζητιάνοι? Ξανασκεφτείτε το!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: medium; line-height: 18px;">Το άρθρο αυτό έχει κυκλοφορήσει στο facebook και ο συγγραφέας του είναι άγνωστος.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;" /><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;" /><br /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: medium; line-height: 18px;"><br /></span><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"></span><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: medium; line-height: 18px;">Στη στάση του μετρό συναντώ καθημερινά μια γυναίκα απροσδ<a href="http://www.to-gamato.com/" style="border: none; color: #336699; text-decoration: none;">ι</a>ορίστου ηλικίας. Τα μαλλιά της βρώμικα και ανακατεμμένα, τα ρούχα της κουρελιασμένα και το πρόσωπό της σκιμμένο στη θλίψη.</span><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: medium; line-height: 18px;"><br /></span><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"></span><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: medium; line-height: 18px;">Η γυναίκα κατάχαμα στο βρώμικο πάτωμα και δίπλα της το ποτηράκι, όπου οι περαστικοί προσφέρουν τον οβολόν τους. Στα χέρια της γυναίκας, κοιμάται ένα δίχρονο παιδάκι. Του φοράει ένα βρώμικο καπέλο και εξίσου βρώμικα ρούχα.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: medium; line-height: 18px;">Οι περισσότεροι περαστικοί, συγκινημένοι από το θέαμα προσφέρουν αβίαστα και το τελευταίο κέρμα από το πορτοφόλι τους, ξορκίζοντας με ανακούφιση την ενοχή της δικής τους ευδαιμονίας...</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: medium; line-height: 18px;">Καθημερινά, επί ένα μήνα, προσπερνούσα τη ζητιάνα, χωρίς βεβαίως να της δίνω χρήματα, γνωρίζοντας καλά ότι είναι "υπάλληλος" μιας καλοστημένης επιχείρησης απάτης, με διαχειριστή τον τοπικό ζητιανομαφιόζο, πιθανό ιδιοκτήτη βίλας και πολυτελούς αυτοκινήτου. Σε αυτόν θα καταλήξει η είσπραξη της ημέρας της ζητιάνας... Όχι ότι κι αυτή δεν κερδίζει τίποτα φυσικά... ένα μπουκάλι βότκα κι ένα σουβλάκι στο τέλος της ημέρας είναι ακριβώς ό,τι χρειάζεται...</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: medium; line-height: 18px;">Αφού λοιπόν την προσπερνούσα αδιάφορα επί ένα μήνα, ξαφνικά το συνειδητοποίησα... Στέκομαι μπροστά της κοιτάζοντας αυτό το μωρό και συνε<a href="http://www.to-gamato.com/" style="border: none; color: #336699; text-decoration: none;">ι</a>δητοποιώντας ότι κάτι δεν πάει καλά. Ένα δίχρονο μωρό, από το πρωί μέχρι το βράδυ "κοιμάται" συνεχώς στην αγκαλιά της "μαμάς" του, χωρίς να κλαίει, να γκρινιάζει, να μουρμουρίζει, να σαλεύει καν!</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: medium; line-height: 18px;">Όποιος από εμάς έχει παιδιά, ξέρει καλά... ένα μωρό σε αυτήν την ηλικία με δυκολία κοιμάται ακόμα και τη νύχτα, πόσο μάλλον ολόκληρη την ημέρα συνεχώς!</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: medium; line-height: 18px;">Το συγκεκριμένο μωρό της ζητιάνας, για ένα συνεχόμενο μήνα, δεν το είδα ποτέ ξύπνιο... Κοιτούσα μια αυτό, μια εκείνη, και οι υποψίες μου όλο και φούντωναν. Στο τέλος, δείχνοντας το μωρό, τη ρώτησα:"-Γιατί κοιμάται συνέχεια;"</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: medium; line-height: 18px;">Εκείνη, με αγνόησε, προσποιούμενη ότι δεν με άκουσε. Επανέλαβα την ερώτηση. Σήκωσε το βλέμμα της, φανερά ενοχλημένη, και με απόμακρο ύφος μουρμούρισε μια βρισιά μέσα από τα χείλια της.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: medium; line-height: 18px;">Ξαναρώτησα με απόγνωση: "-Γιατί κοιμάται συνέχεια;!" ... Πίσω μου, κάποιος με έπιασε από τον ώμο. Ένας ηλικιωμένος κύριος, ενοχλημένος από την "απάνθρωπη" συμπεριφορά μου, με επέπληξε: "Γιατί την ενοχλείς; Δεν την αφήνεις ήσυχη στην δυστυχία της;" ... και απομακρύνθηκε αφού πέταξε μερικά νομίσματα στο ποτηράκι της ζητιάνας, ικανοποιημένος σίγουρα για την καλή του πράξη της ημέρας. Εκείνη, σαν "καλή χριστιανή", τον ευχαρίστησε αρχίζοντας να σταυροκοπιέται με μανία.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: medium; line-height: 18px;">Την επόμενη μέρα ήρθα σε επικοινωνία με έναν παλιό γνωστό. Έναν ρουμαν<a href="http://www.to-gamato.com/" style="border: none; color: #336699; text-decoration: none;">ι</a>κής καταγωγής αστείο ανθρωπάκο, με μικρά κατάμαυρα μάτια. Η μόρφωσή του περιορίστηκε στις τρεις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου, αυτό δεν τον εμποδίζει όμως να κυκλοφορεί με πανάκριβα αυτοκίνητα και να είναι περήφανος ιδιοκτήτης μιας έπαυλης με -ποιός ξέρει πόσα- δωμάτια και μπαλκόνια. Αυτός ο "φίλος" με κατατόπισε επαρκώς γι αυτήν την μπίζνα:</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: medium; line-height: 18px;">Πρόκειται για μια πολύ καλά οργανωμένη εγκληματική επιχείρηση, παρά το φαινομενικά πρόχειρο και αυθόρμητο σκηνικό της. Τα παιδιά που χρησιμοποιούν, είτε τα έχουν ενοικιάσει από οικογένειες αλκοολικών, ή απλώς τα έχουν κλέψει. Έπρεπε όμως να μάθω και γιατί κοιμούνται συνέχεια...</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: medium; line-height: 18px;">Ο "φίλος" μου ο Ρομά, πολύ φυσικά και με κανένα δισταγμό (σαν να μου έλεγε για τον καιρό) απάντησε στην ερώτησή μου: "-Ναι, είναι ναρκωμένα... με ηρωίνη ή βότκα" ... Έμεινα αποσβολωμένος... "-Ποιά είναι ναρκωμένα με ηρωίνη ή βότκα;!" "-Τα παιδιά ντε, για να μην έχουν φασαρίες. Θα πρέπει να μένουν καθηλωμένα με μια άγνωστη γυναίκα όλη μέρα, φαντάζεσαι πόσο θα γκρίνιαζαν;"</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: medium; line-height: 18px;">Αυτό κάνουν. Για να διατηρούν το παιδί "ήρεμο" και κοιμισμένο όλη μέρα, το ναρκώνουν με αλκοόλ ή ναρκωτικά. Φυσικά, ο παιδικός παρθένος οργανισμός δεν το αντέχει και τα παιδιά αυτά πεθαίνουν. Συχνά κιόλας, το παιδάκι ξεψυχά στην αγκαλιά της ζητιάνας, κατά τη διάρκεια της "εργασίας" της... Και η υποτιθέμενη "μάνα" είναι αναγκασμένη να κρατά στην αγκαλιά της το νεκρό παιδάκι μέχρι το βράδυ που θα τελειώσει η "βάρδιά" της. Συμβαίνει σ' αυτή τη "δουλειά" ... Και οι περαστικοί θα την υποστηρίζουν ρίχνοντας την ελεημοσύνη τους στο ποτηράκι της, πιστεύοντας ότι κάνουν την καλή πράξη της ημέρας.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: medium; line-height: 18px;">Την επόμενη μέρα ξαναπέρασα από το ίδιο σημείο, με τη δημοσιογραφική μου ταυτότητα, έτοιμος για σοβαρή επέμβαση. Η ζητιάνα καθόταν πάλι στο ίδιο σημείο, κρατώντας πάλι ένα παιδί. Ένα δ<a href="http://www.to-gamato.com/" style="border: none; color: #336699; text-decoration: none;">ι</a>αφορετικό από το χθεσινό παιδί. Άρχισα να της κάνω ερωτήσεις: πού είναι το χθεσινό παιδί, αν έχει χαρτιά για το παιδί...</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: medium; line-height: 18px;">Κι ενώ εκείνη με αγνοούσε συστηματικά, οι υπόλοιποι περαστικοί αντίθετα, με κατηγορούσαν ότι επιτίθεμαι σε μια κακόμοιρη ζητιάνα μάνα χωρίς λόγο, και με απομάκρυναν με περιφρόνηση. Δεν είχα άλλη λύση από το να απευθυνθώ στην αστυνομία. Όταν όμως η αστυνομία εμφανίστηκε, η ζητιάνα με το παιδί είχε εξαφανιστεί... Αισθάνθηκα σαν να παλεύω με ανεμόμυλους.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: medium; line-height: 18px;">Την επόμενη φορά που θα δείτε ζητιάνα με παιδί, σκεφτείτε καλά πριν "βοηθήσετε" με τον οβολό σας. Μην κοιτάξετε το παιδάκι με τρυφερότητα, να το κοιτάξετε με τρόμο. Πρόκειται για ένα κακοποιημένο δυστυχισμένο πλάσμα, υποχείριο αδίστακτων κακοποιών. Με το να δώσετε χρήματα σε αυτήν που το εκμεταλλεύεται, διαιωνίζετε την αλυσίδα αυτής της "μπίζνας" και συμβάλλετε ενεργά στο φόνο ενός ακόμη παιδιού.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: medium; line-height: 18px;">Όπως κάθε επιχείρηση που κλείνει όταν δεν έχει πια πελάτες, έτσι κι αυτή θα εξέλειπε, αν δεν υπήρχε κόσμος που να ανταποκρίνεται, αν δεν υπήρχε η συγκεκριμένη "πελατεία" της. Η εξάλειψη τέτοιου είδους "επιχειρήσεων" σημαίνει ότι λιγότερα παιδιά θα κλαπούν και θα δολοφονηθούν από χορήγηση ναρκωτικών και αλκοόλ.</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: medium; line-height: 18px;">Τώρα πια γνωρίζετε γιατί τα παιδιά που κρατούν οι ζητιάνες κοιμούνται συνέχεια. <b>Η επιλογή είναι δική σας.</b></span><br />
<br /></div>
Billy'shttp://www.blogger.com/profile/06946315865317073768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2566444757079387689.post-10431479561918142732013-02-23T00:26:00.000+02:002013-02-23T00:26:03.995+02:00Αυτό το συναίσθημα....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Αχ αυτό το συναίσθημα... Είναι η φάση που ξυπνάς και συνειδητοποιείς ότι την ονειρεύτηκες και είσαι χαρούμενος γιατί έστω εκεί μιλήσατε , αγκαλιαστήκατε, ήρθατε κοντά μετά από τόσο καιρό.... Και μετά όλη μέρα σκέφτεσαι το ότι θέλεις τόσο πολύ να της μιλήσεις, να δεις πως είναι, να υπάρξει η ελπίδα πως μπορεί να υπάρξει κάτι ξανά μεταξύ σας όμως εκεί είναι που κολλάς...Το σκέφτεσαι τόσο πολύ και διστάζεις όλο και περισσότερο παρόλο που θέλεις τόσο να της μιλήσεις... Σκέφτεσαι όλα τα δυνατά, κυρίως αρνητικά ,σενάρια όπως πχ την πιθανή αδιαφορία από μέρους της... Έτσι στο τέλος καταλήγεις να σκέφτεσαι το πως μπορεί να ήταν η κατάσταση μεταξύ σας αν της είχες μιλήσει και να χάνεσαι όλο και περισσότερο στις σκέψεις αυτές πάντα με την ελπίδα ότι είναι καλά και ότι θα βρεθείτε ξανά κοντά....<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-xjS_Qdc7DOw/USfrzam_7HI/AAAAAAAAAJw/rnKu929Y-fI/s1600/305004_4765060656900_1937307992_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="301" src="http://2.bp.blogspot.com/-xjS_Qdc7DOw/USfrzam_7HI/AAAAAAAAAJw/rnKu929Y-fI/s400/305004_4765060656900_1937307992_n.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-fvJROVp_91w/USfr7mzCiOI/AAAAAAAAAJ4/0TxG9APe_Ls/s1600/tumblr_mgwaewZXws1ripnplo1_1280.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="362" src="http://3.bp.blogspot.com/-fvJROVp_91w/USfr7mzCiOI/AAAAAAAAAJ4/0TxG9APe_Ls/s400/tumblr_mgwaewZXws1ripnplo1_1280.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Y.Γ. Αχ αυτά τα τραγούδια .....<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=kPBzTxZQG5Q">http://www.youtube.com/watch?v=kPBzTxZQG5Q</a><br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=72G-frE80zQ">http://www.youtube.com/watch?v=72G-frE80zQ</a><br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=HxWU4ZNjJro" target="_blank"> http://www.youtube.com/watch?v=HxWU4ZNjJro</a></div>
Billy'shttp://www.blogger.com/profile/06946315865317073768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2566444757079387689.post-56710061542370975472012-12-10T22:02:00.001+02:002012-12-10T22:02:30.340+02:00Ρουτίνα.........<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<span class="hw" style="background-color: white; font-family: Arial; font-size: 16px; font-weight: bold;"><br /></span></div>
<span class="hw" style="background-color: white; font-family: Arial; font-size: 16px; font-weight: bold;"><div>
<span class="hw" style="background-color: white; font-family: Arial; font-size: 16px; font-weight: bold;"><br /></span></div>
ρουτίνα</span><span style="background-color: white; font-family: Arial; font-size: 13px;"></span><span style="background-color: white; font-family: Arial; font-size: 13px;"></span><span style="background-color: white; font-family: Arial; font-size: 13px;"></span><span style="background-color: white; font-family: Arial; font-size: 13px;"></span><span style="background-color: white; font-family: Arial; font-size: 13px;"></span><span style="background-color: white; font-family: Arial; font-size: 13px;"></span><span style="background-color: white; font-family: Arial; font-size: 13px;"></span><span style="background-color: white; font-family: Arial; font-size: 13px;"></span><span style="background-color: white; font-family: Arial; font-size: 13px;"></span><span style="background-color: white; font-family: Arial; font-size: 13px;"></span><span style="background-color: white; font-family: Arial; font-size: 13px;"></span><span style="background-color: white; font-family: Arial; font-size: 13px;"></span><span style="background-color: white; font-family: Arial; font-size: 13px;"></span><span style="background-color: white; font-family: Arial; font-size: 13px;"></span><span style="background-color: white; font-family: Arial; font-size: 13px;"></span><span style="background-color: white; font-family: Arial; font-size: 13px;"></span><span style="background-color: white; font-family: Arial; font-size: 13px;"></span><span style="background-color: white; font-family: Arial; font-size: 13px;"></span><span style="background-color: white; font-family: Arial; font-size: 13px;"></span><span style="background-color: white; font-family: Arial; font-size: 13px;"></span><span style="background-color: white; font-family: Arial; font-size: 13px;"></span><span style="background-color: white; font-family: Arial; font-size: 13px;"></span><span style="background-color: white; font-family: Arial; font-size: 13px;"></span><div style="background-color: white; font-family: Arial; font-size: 13px;">
<i>ουσ θ</i> <b>ρουτίνα</b> <span class="pronOx" style="font-family: 'Arial Unicode MS', 'Lucida Sans Unicode';">[ru'tina]</span><div class="runseg" style="margin-left: 0.5cm; margin-top: 3pt;">
η μονοτονία</div>
<div class="runseg" style="margin-left: 0.5cm; margin-top: 3pt;">
<br /></div>
<div class="runseg" style="margin-left: 0.5cm; margin-top: 3pt;">
Πόσο εύκολα μετατρέπεται η ζωή μας σε ρουτίνα??? </div>
<div class="runseg" style="margin-left: 0.5cm; margin-top: 3pt;">
Γίνεται μια ανθρώπινη σχέση να μετατραπεί σε ρουτίνα και να χάσει το νόημα της??</div>
<div class="runseg" style="margin-left: 0.5cm; margin-top: 3pt;">
Μπορεί η προσμονή κάποιων γεγονότων/συμβάντων/καταστάσεων να μετατρέψει τη ζωή μας σε ρουτίνα?</div>
<div class="runseg" style="margin-left: 0.5cm; margin-top: 3pt;">
Πόσο εύκολα μπορεί κάποιος αν θέλει να ξεφύγει από την ρουτίνα της ζωής ή μιας σχέσης? </div>
<div class="runseg" style="margin-left: 0.5cm; margin-top: 3pt;">
Τι πρέπει να κάνει? </div>
<div class="runseg" style="margin-left: 0.5cm; margin-top: 3pt;">
Η πλήξη μπορεί να είναι αποτέλεσμα της μονοτονίας?</div>
<div class="runseg" style="margin-left: 0.5cm; margin-top: 3pt;">
Με τι άλλες συναισθηματικές καταστάσεις μπορεί να συνδέεται η ρουτίνα στη ζωή μας?</div>
<div class="runseg" style="margin-left: 0.5cm; margin-top: 3pt;">
Μπορεί να αλλοτριώσει τον εαυτό μας η ρουτίνα?</div>
<div class="runseg" style="margin-left: 0.5cm; margin-top: 3pt;">
<br /></div>
<div class="runseg" style="margin-left: 0.5cm; margin-top: 3pt;">
<br /></div>
<div class="runseg" style="margin-left: 0.5cm; margin-top: 3pt;">
<br /></div>
<div class="runseg" style="margin-left: 0.5cm; margin-top: 3pt;">
Y.Γ. Οι απαντήσεις δικές σας... Αν θέλετε τις μοιράζεστε και εδώ </div>
</div>
</div>
Billy'shttp://www.blogger.com/profile/06946315865317073768noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2566444757079387689.post-105388523082968302012-11-07T21:29:00.000+02:002012-11-07T21:29:11.934+02:00Αλλά.....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-NxfT2YLxaio/UJq1VxSAAtI/AAAAAAAAAHI/1bblTPI65uc/s1600/tumblr_m60uryMsDL1qh2olgo1_1280.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="205" src="http://4.bp.blogspot.com/-NxfT2YLxaio/UJq1VxSAAtI/AAAAAAAAAHI/1bblTPI65uc/s400/tumblr_m60uryMsDL1qh2olgo1_1280.png" width="400" /></a>Γερασμένος πλέον, άρρωστος και αδύναμος, περνούσε τις ώρες του σκεπτόμενος τη ζωή του....<br />
Σίγουρα όσοι δεν τον ήξεραν πολύ καλά θα έλεγαν ότι δεν είχε παράπονο από αυτή . Είχε τους φίλους του, άλλους που ήξερε από παιδάκι τόσο δα και άλλους που γνώρισε στην πορεία, αυτοί ήταν κοντά του, ανεξαρτήτως απόστασης και καιρού που είχαν να μιλήσουν, και το ήξερε πράγμα που τον έκανε χαρούμενο. Αλλά, πάντα υπήρχε αυτό το <span style="color: red;"><b><i>αλλά</i></b></span> μέσα του, όσο και αν δεν το έδειχνε και το κρατούσε για τον εαυτό του. Αυτό άλλαζε μορφές συνέχεια τη μία ήταν ο χρόνος που περνούσε και έβλεπε ότι μεγάλωνε και γερνούσε, την άλλη ήταν ο περισσότερος χρόνος που δεν είχε και ήθελε να περνάει με τους φίλους του (ίσως εκεί να έφταιγε και ο ίδιος), την άλλη ήταν οι ανασφάλειες που είχε τόσο για την εμφάνισή του όσο το να είναι αρκετά κοινωνικός, ευχάριστος και αποδεκτός από τους άλλους, να ζήσει τη ζωή του όπως τη φαντάστηκε κ.λ.π. Άλλες πάλι φορές εκφραζόταν ως ένα κενό μέσα του το οποίο αντιπροσώπευε πράγματα που ούτε ο ίδιος ήξερε τι ήταν ή όλα τα προηγούμενα μαζί.... Όμως, αυτό το <span style="color: red; font-weight: bold;">αλλά </span>πάντα τον έτρωγε μέσα του συχνά δεν τον άφηνε να χαρεί το καθετί όπως ήθελε.. Και ακόμα και τώρα αυτή τη στιγμή, σε αυτή την κατάσταση που είναι αυτό το αλλά τον τρώει και θα έδινε τα πάντα για να καταφέρει να το αλλάξει αυτό, ή καλύτερα να το είχε αλλάξει νωρίτερα.......<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
Υ.Γ. <a href="http://www.youtube.com/watch?v=qHm9MG9xw1o">http://www.youtube.com/watch?v=qHm9MG9xw1o</a></div>
Billy'shttp://www.blogger.com/profile/06946315865317073768noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2566444757079387689.post-73662723188446319812012-10-12T13:39:00.001+03:002012-10-12T13:41:56.290+03:00Αν ισχύει είμαστε άξιοι της μοίρας μας....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 17.999998092651367px;">Ένταση επικράτησε έξω από το θέατρο «Χυτήριο» στην Ιερά Οδό, στη σκηνή του οποίου ανεβαίνει η παράσταση Corpus Christi. Μέλη παραθρησκευτικών οργανώσεων, αλλά και της Χρυσής Αυγής, μεταξύ αυτών και ο βουλευτής Ηλίας Παναγιώταρος, πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας, ζητώντας να κατέβει η παράσταση.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 17.999998092651367px;">Περίπου 120 άτομα συγκεντρώθηκαν νωρίς το απόγευμα έξω από το θέατρο, μέλη παραθρησκευτικών οργ</span><br />
<div class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #333333; display: inline; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 17.999998092651367px;">
ανώσεων αλλά και μέλη της Χρυσής Αυγής καθώς και βουλευτές της, διαμαρτυρόμενοι για την παράσταση. Για απόψε στις 20:00 είχε προγραμματιστεί η πρεμιέρα του Corpus Christi, καθώς απορρίφθηκε η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που είχαν καταθέσει παραθρησκευτικές οργανώσεις. Η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που απορρίφθηκε σήμερα είναι η δεύτερη στη σειρά.<br />
Μαρτυρία δημοσιογράφου<br />
" Έβγαλα το κινητό μου να τραβηξω πλάνο για το μπλογκ. Με περιτριγυρισαν 5 χρυσαυγιτες κ ένας αστυνόμος. Mε ρωτάνε 'δημοσιογράφος εισαι;', απαντάω 'γράφω στη lifo' ελπίζοντας να γλυτωσω σαματα. Το αντίθετο όμως<br />
Mε τραβάνε παράμερα, με φωνάζουν πούστη, αδερφαρα, μου τραβάνε τα μούσια, με φτύνουν στο πρόσωπο, με χτυπάνε στο στομάχι. Η αστυνομία είναι δίπλα. Τους φωνάζω 'με χτυπανε, δεν θα κάνετε<br />
κάτι;' απάντηση 'δεν ειδα κάτι. Απομακρυνθείτε παρακαλώ'. 3 αστέρια στο πέτο. Μου βάζουν αναμένουν τσιγάρο στην τσέπη. Μια κυρια μου το λέει μπροστά στον αστυνομικό. Κάνει πως δεν ακούει. Αρχίζω να φοβάμαι. Απομακρύνομαι από την έξοδο. Μου φωνάζουν όλοι 'έτσι, φύγε παλιοπουσταρα λουγκρα, τραβά πάρε καμία πίπα'. Γυρίζω πίσω από απόσταση να παρακολουθώ. Με ακολουθει γνωστός βουλευτης της ΧΑ. Μου ρίχνει δύο μπουνιές στο πρόσωπο, με πετάει κάτω. Όσο είμαι κάτω χάνω τα γυαλιά μου. Ο Χρυσαυγιτης με κλωτσαει. Η αστυνομία είναι ακριβώς 2 βηματα μακριά. Γυρισμένη πλάτη. Φωνάζω στον αστυνομικό 'ΜΟΥ ΡΊΧΝΟΥΝ ΓΡΟΘΙΕΣ, ΚΆΝΤΕ ΚΆΤΙ', πολλές φορές. Με γυρισμένη την πλάτη απομακρυνεται. Οι υπόλοιποι γέροι κ χρυσαυγιτες με χλευαζουν φωναχτά δίπλα από τον αρχιαστυνομο. 'Κλάψε μωρή λούλου, κοριτσάκι, ντιγκινταγκα'<br />
Περνάμε από δεκάδες μπάτσους που ρεμβαζουν. Τους λέω 'κει χτύπησαν στην είσοδο του θεάτρου'. Με αγνοούν. Ένας μου στέλνει φιλάκια ειρωνικά.<br />
Η κυρία με το εστιατόριο μου δίνει πάγο για το πρόσωπο, μοιράζεται τις αναμνήσεις της από μέσα στο Πολυτεχνείο τότε. Τώρα φοβάται πο πολύ.<br />
Κανένας 'αληθινός' δημοσιογράφος δεν ήταν εκεί. Κανένας αστυνόμος δεν με βοηθησε, μόνο με κορόιδεψαν.<br />
Όσο και να με χτύπησαν και χλευασαν, εγώ ποτέ δεν τους έκανα την χάρη να κλάψω, να τρέξω η να δείξω φόβο. Αυτό ειναι το σημαντικό για μένα."<br />
<br />
Να την χαίρεστε αυτή την πατρίδα κύριε Δένδια, κύριε Σαμαρά, Κύριε Βενιζέλε! Να την χαίρεστε παρέα με όλους αυτούς που ακόμη κι ο Χριστός όπως κάποιος αναφέρει εδώ στο fb an ήξερε ποιοι έχουν αναλάβει να τον υπερασπιστούν στην Ελλάδα, θα κατέβαινε στη γη να τους φτύσει ο ίδιος. </div>
<br />
<br />
<div class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #333333; display: inline; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 17.999998092651367px;">
<br /></div>
<br />
<br />
<div class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #333333; display: inline; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 17.999998092651367px;">
Y.Γ. το κείμενο αυτό δεν είναι δικό μου το βρήκα στο internet και το παρέθεσα αυτούσιο καθώς το θεώρησα σημαντικό κρατώντας πάντα μια επιφύλαξη για την αλήθεια του κειμένου.... το οποίο αν ισχύει τελικά είμαστε άξιοι της μοίρας μας αυτα........</div>
</div>
Billy'shttp://www.blogger.com/profile/06946315865317073768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2566444757079387689.post-82959415980600193292012-09-12T01:26:00.000+03:002012-09-12T01:26:53.389+03:00Τις πταίει? (Τι μας έφερε ως εδώ?)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-kQRCDxl0CKk/UDgYa7IkSgI/AAAAAAAAAG4/OtNw6UrMXeg/s1600/page.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://3.bp.blogspot.com/-kQRCDxl0CKk/UDgYa7IkSgI/AAAAAAAAAG4/OtNw6UrMXeg/s400/page.jpg" width="400" /></a></div>
Ζώντας σε μια χώρα η καθημερινότητα της οποίας είναι μέσα στο άγχος, την αβεβαιότητα και ανασφάλεια , θέλησα να ψάξω τις αιτίες που μας έφτασαν σε αυτό το σημείο... Σε σημείο όπου η χώρα είναι στο όριο της χρεοκοπίας, η ανεργία πλησιάζει το 25% -δηλαδή ένας στους τέσσερις είναι άνεργος-, η εγκληματικότητα οργιάζει, οι λαθρομετανάστες πλησιάζουν το 1,5 εκατομμύριο -δημιουργώντας ποικίλα προβλήματα-, η τήρηση των νόμων να θεωρείται πολύ μπανάλ, ο καθένας να νοιάζεται μόνο για την πάρτη του και τέλος η απάτη και η βία να είναι κομμάτι της ζωής μας.... Τι όμως μας οδήγησε σε αυτή την πραγματικότητα? Η απάντηση βρίσκεται στο παρελθόν και ξεκινάει από την έλλειψη παιδείας του Έλληνα, ο οποίος με την ψήφο του από την εποχή της μεταπολίτευσης και μετά εξέλεγε στη βουλή όλους αυτούς τους ''πολιτικούς'' οι οποίοι με λάθος χειρισμούς κατάφεραν να εξαφανίσουν την ελπίδα και την ανάπτυξη από μια τόσο ευλογημένη χώρα όπως η δική μας... Αξίζει να σημειωθεί πάντως ότι δεν ήταν όλοι οι εκλεγέντες βουλευτές και υπουργοί ανάξιοι ή χωρίς παιδεία και ικανότητες, αλλά δυστυχώς μεγάλο μέρος τους ήταν. Αυτό δεν αφορά μόνο τα κόμματα τα οποία κυβέρνησαν αλλά και όλα όσα ήταν στη βουλή όλα αυτά τα χρόνια τα οποία ακολουθούσαν το σαθρό πολιτικό σύστημα- σαθρό αφού τόσα χρόνια στηρίζονταν στις πελατειακές σχέσεις μεταξύ πολιτών και πολιτικών, την ικανοποίηση των μελών του κόμματος, τα ρουσφέτια και γενικότερα τον λαϊκισμό, την ιδιοτέλεια και την εξαπάτηση, παραμερίζοντας την κριτική σκέψη, τη λογική, τις θέσεις, την ιδεολογία ,την επιδίωξη του καλύτερου για το σύνολο και την χώρα - χωρίς να επιδιώκουν κάποια ενημέρωση του κόσμου και ουσιαστική αλλαγή σε αυτό. Πολύ απλά γιατί όλοι λίγο πολύ ήταν βολεμένοι με αυτή την κατάσταση -το δημόσιο προσλάμβανε συχνά υπαλλήλους με πολύ καλούς
μισθούς χωρίς έλεγχο για το αν εργάζονται καθώς και για το αν ήταν σκόπιμη η
πρόσληψή τους, το κράτος επίσης σκορπούσε χρήματα για "ψευτοέργα" στα
οποία απασχολούνταν άνθρωποι μεν αλλά δεν προωθούσαν την ανάπτυξη της χώρας, οι
μισθοί στον ιδιωτικό τομέα ήταν επίσης πολύ καλοί και γενικώς στην αγορά και στο
εμπόριο κινούνταν πολύ χρήμα, με αποτέλεσμα τελικά να ζούμε όλοι μας σε ένα
βιωτικό επίπεδο πολύ ανώτερο από αυτό που πραγματικά μπορούσε να υποστηρίξει η
χώρα μας (κάπου εδώ κολλάει και το "μαζί τα φάγαμε του Πάγκαλου",
άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο άμεσα ή έμμεσα). Μ<span style="background-color: yellow;"><span style="background-color: white;">ε αποτέλεσμα τώρα που αυτός ο "παράδεισος" χάνεται λόγω της αδυναμίας της χώρας μας να πάρει άλλα δάνεια για να καλύψει τα ήδη υπάρχοντα -τα οποία συντηρούσαν όλο αυτό τον "παράδεισο"-. Όμως αυτό το σύστημα και με τη λογική μόνο φαίνεται πως είναι αδύνατο επιβιώσει για πάντα και τώρα, πριν 2 χρόνια βασικά, άρχισαν να φαίνονται έντονα οι ενδείξεις του τέλους του και όλων των ελαττωμάτων του. Οι λύσεις είναι δύο πρώτον να προχωρήσει η χώρα μας μπροστά και να φτάσει σε ένα επίπεδο αντίστοιχο αυτού των άλλων ευρωπαϊκών κρατών πρέπει να αποδεχτούμε ότι οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις σε πολλά επίπεδα είναι όχι απλώς αναγκαίες αλλά και επιτακτικές. Και η δεύτερη λύση θα ήταν αν μπορέσουμε να βγούμε από το ευρώ και την ευρωπαϊκή ένωση - ηληθιότατη κίνηση κατά τη γνώμη μου καθώς θα χάναμε πλήθος προνομίων ως Έλληνες- και να συνεχίσουμε το ίδιο σύστημα με την επίγνωση ότι κάθε 40 περίπου χρόνια να έχουμε τα τωρινά προβλήματα. Επομένως, η λύση των διαρθρωτικών αλλαγών πιστεύω ότι είναι μονόδρομος, το οποίο όμως απαιτεί σοβαρότητα, υπευθυνότητα και διορατικότητα καθώς τα μέτρα που θα παρθούν στη μεγάλη τους πλειοψηφία θα πρέπει να αφορούν την δημιουργία υποδομών για την σταθερή και συστηματική ανάπτυξη της χώρας μας στο παρόν αλλά και στο μέλλον. Δεν υπάρχουν περιθώρια πλέον ερασιτεχνισμών, λαθών και κοροϊδίας των πολιτών. Πιστεύω ότι σε αυτό το σημείο που είμαστε η κοινωνία πλέον απαιτεί πλέων διαφάνεια, σοβαρότητα και έργα σε όλα τα επίπεδα και κυρίως στο πολιτικό όπου αν οι πολιτικοί δεν αναλάβουν τις ευθύνες τους θα κατακερματισθεί τελείως ο κοινωνικός ιστός που πιθανώς να έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση σε εντονότερο βαθμό ακραίων συμπεριφορών.... </span></span><span style="background-color: yellow;"><span style="background-color: white;"><br /></span></span>
<span style="background-color: yellow;"><span style="background-color: white;"><br /></span></span>
<br />
<span style="background-color: yellow;"><span style="background-color: white;"><br /></span></span>
<span style="background-color: yellow;"><span style="background-color: white;"><strong>Υ.Γ.</strong> <a href="http://www.youtube.com/watch?v=bufm8KS_NAI">http://www.youtube.com/watch?v=bufm8KS_NAI</a></span></span><br />
<span style="background-color: yellow;"><span style="background-color: white;"> <a href="http://www.youtube.com/watch?v=IJFl76EYRmM" target="_blank"> http://www.youtube.com/watch?v=IJFl76EYRmM </a></span></span><br />
<span style="background-color: yellow;"><span style="background-color: white;"> Είναι ευθύνη όλων μας το να απαιτήσουμε και ριζικές αλλαγές για να </span></span><span style="background-color: yellow;"><span style="background-color: white;">υπάρξει ελπίδα για το μέλλον τόσο της χώρας μας όσο και κατεπέκταση όλων εμάς των πολιτών της...... </span></span></div>
Billy'shttp://www.blogger.com/profile/06946315865317073768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2566444757079387689.post-81877877749091809992012-07-08T01:44:00.000+03:002012-07-08T01:44:50.349+03:00Προσδοκίες....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Περιμένεις ένα καλοκαίρι τόσο γαμάτο μετά από όλη την πίεση των πανελληνίων και των μαθημάτων, το έχεις σχεδιάσει και φανταστεί τόσο γαμάτο και τελικά έρχεται η πραγματικότητα και είναι τόσο διαφορετική.... και απλώς ξενερώνεις .... θέλεις τα πράγματα να είναι τόσο διαφορετικά αλλά δεν γίνεται τίποτα... so εφόσον έχει αρκετό καιρό ακόμα το καλοκαίρι απλώς ελιζουμε για τ καλύτερο και βλέπουμε...<br />
<br />
<br /></div>Billy'shttp://www.blogger.com/profile/06946315865317073768noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2566444757079387689.post-79916172829621502242012-07-04T04:11:00.000+03:002012-07-04T04:12:15.863+03:00Τόσο μπερδεμένος...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-AOpfZnwUvlU/T_OVmQFrQEI/AAAAAAAAAGs/A7ztbEuHh1g/s1600/stock-photo-1613360-complicated-sign.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-AOpfZnwUvlU/T_OVmQFrQEI/AAAAAAAAAGs/A7ztbEuHh1g/s320/stock-photo-1613360-complicated-sign.jpg" width="240" /></a>Πόσο περίεργα εξελίσσονται ορισμένες φορές ορισμένες καταστάσεις... Τα γεγονότα συμβαίνουν τόσο γρήγορα που σε βρίσκουν απροετοίμαστο και ανίκανο να τα συλλάβεις και να τα αντιμετωπίσεις... Και μετά η όλη κατάσταση είναι τόσο περίεργη και μπερδεμένη που δεν ξέρεις ούτε τι πρέπει ούτε τι μπορείς να κάνεις... Σκέφτεσαι, τι θα έπρεπε να είχες κάνει διαφορετικά και τι όχι, τι θα συνέβαινε αν ήταν διαφορετικές οι συνθήκες, θα ήταν τα πράγματα πιο απλά? Αλλά και πάλι <br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr>
</tbody></table>
μετά από λίγο επιστρέφεις στην πραγματικότητα και εξακολουθείς να μην έχεις τις απαντήσεις όπως πριν... Και τελικά καταλήγεις στο να ρωτάς τον εαυτό σου: Αξίζει όλο αυτό? Γιατί να συνεχίζω να το(την) σκέφτομαι? Πιστεύω ότι μπορώ να προχωρήσω αλλά δεν ξέρω θέλω... Ποιός να ξέρει τι μου συμβαίνει... <br />
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: x-small;">Τόσοι πολλοί δρόμοι και τόσο δύσκολο να ΄ διαλέξεις τον σωστό...</span></div>
<br />
Υ.Γ. <a href="http://www.youtube.com/watch?v=IVYlwDrovgU&list=FL_tYBenzlDU761MLjM_QquA&index=4&feature=plpp_video" target="_blank"> http://www.youtube.com/watch?v=IVYlwDrovgU&list=FL_tYBenzlDU761MLjM_QquA&index=4&feature=plpp_video </a> <br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><br /></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr>
</tbody></table>
</div>Billy'shttp://www.blogger.com/profile/06946315865317073768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2566444757079387689.post-20370697297737280562012-06-21T02:10:00.001+03:002012-06-21T02:27:42.981+03:00Μπορώ να αγοράσω μια ώρα του χρόνου σου !<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]-->
<span style="color: black; font-family: sans-serif;">Ένας πατέρας γυρίζει σπίτι
από την εργασία του αργά, κουρασμένος και </span><br />
<span style="color: black; font-family: sans-serif;">εκνευρισμένος, για να βρει
τον πέντε ετών γιο του να τον περιμένει στην πόρτα... </span><br />
<br />
<span style="color: black; font-family: sans-serif;">-Μπαμπά, μπορώ να ρωτήσω
κάτι; </span><br />
<span style="color: black; font-family: sans-serif;">-Ναι, βεβαίως, τι είναι; <br />
-Μπαμπά, πόσα παίρνεις σε μια ώρα; <br />
-Αυτό δεν είναι δίκη σου δουλειά, απάντησε θυμωμένος ο πατέρας. <br />
-Θέλω ακριβώς να ξέρω. Παρακαλώ, πες μου πόσα παίρνεις σε μια ώρα; <br />
-Εάν πρέπει να ξέρεις, παίρνω 40 ευρώ την ώρα. <br />
-Ωχ! Μπαμπά, σε παρακαλώ, μπορείς να μου δανείσεις 20 ευρώ; <br />
-Εάν ο μόνος λόγος που ρώτησες είναι να δανεισθείς κάποια χρήματα, για να
αγοράσεις ένα ανόητο παιχνίδι ή κάποιες άλλες αηδίες, τότε να πας κατ΄ευθείαν
στο δωμάτιο σου και στο κρεβάτι σου. Δεν εργάζομαι σκληρά καθημερινά για
τέτοιες παιδαριώδεις επιπολαιότητες. <br />
<br />
Το μικρό παιδί πήγε ήσυχα στο δωμάτιο του και έκλεισε την πόρτα. Ο μπαμπάς
κάθισε σκεπτόμενος την ερώτηση του παιδιού και νευρίαζε όλο και περισσότερο.
«Πώς τόλμησε να υποβάλει τέτοια ερώτηση, για να πάρει μόνο κάποια
χρήματα;». <br />
Μετά από μια περίπου ώρα ο μπαμπάς είχε ηρεμήσει και σκέφθηκε: «Ίσως είναι κάτι
που πρέπει πραγματικά ν΄αγοράσει ο μικρός με τα 20 ευρώ. Και δεν ζητάει χρήματα
πολύ συχνά». Πήγε στην πόρτα του δωματίου του παιδιού και την άνοιξε. </span><br />
<br />
<span style="color: black; font-family: sans-serif;">-Κοιμάσαι, γιε μου;
Ρώτησε. </span><br />
<span style="color: black; font-family: sans-serif;">-Δεν κοιμάμαι, απάντησε το
αγόρι. <br />
-Σκεφτόμουν ότι ίσως ήμουν πολύ σκληρός μαζί σου νωρίτερα. Ήταν μια μεγάλη μέρα
και έβγαλα την κούραση μου σε σένα. Εδώ είναι τα 20 ευρώ που μου ζήτησες». Το
παιδί έτρεξε κατ΄ευθείαν επάνω του χαμογελώντας. <br />
-Σ΄ Ευχαριστώ, μπαμπά, φώναξε. Κατόπιν πάει στο μαξιλάρι του και βγάζει από
κάτω κάποια τσαλακωμένα χρήματα. Ο πατέρας, μόλις βλέπει ότι το παιδί έχει ήδη
κάποια χρήματα, αρχίζει να νευριάζει, ενώ εκείνο αρχίζει να μετράει σιγά τα
χρήματα του και κοιτάζει τον μπαμπά του, που το ρωτά: <br />
-Γιατί θέλεις περισσότερα χρήματα, εφ΄όσον έχεις ήδη μερικά; <br />
-Μπαμπά, έχω 40 ευρώ τώρα. Μπορώ να αγοράσω μια ώρα του χρόνου σου; Σε
παρακαλώ, έλα αύριο νωρίς στο σπίτι. Θα ήθελα πολύ να φάμε μαζί. <br />
<br />
Ο πατέρας ένοιωσε συντετριμμένος. Αγκάλιασε το μικρό γιο του και τον ικέτευσε
να τον συγχωρήσει. <br />
<br />
(Από το Περιοδικό «Ο Κόσμος της Ελληνίδος», αρ. 560, Ιούνιος 2009, σελ. 183)</span><br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>Billy'shttp://www.blogger.com/profile/06946315865317073768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2566444757079387689.post-67201494087623685942012-06-19T21:11:00.002+03:002012-06-19T21:13:06.202+03:00Ενας κύκλος τελείωσε αρχίζει ενας άλλος....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Σήμερα τελείωσε ένας κύκλος, τέλος το σχολείο....<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-zxF-5oOnsrY/T-DAlTN0U2I/AAAAAAAAAGg/lybZn0_GCU0/s1600/526722_3181504090745_1059987742_33133467_858069957_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://3.bp.blogspot.com/-zxF-5oOnsrY/T-DAlTN0U2I/AAAAAAAAAGg/lybZn0_GCU0/s400/526722_3181504090745_1059987742_33133467_858069957_n.jpg" width="400" /></a></div>
Μεγάλη αλλαγή έτσι? Αναμφίβολα, μια δωδεκάχρονη πορεία τελειώνει κάπως έτσι...<br />
Δύσκολο να το συνειδητοποιήσεις και ακόμα ποιο δύσκολο να φανταστείς την αλλαγή στη ζωή σου από εδώ και μετά. Όπως έχω ξαναπεί φοβάμαι τις αλλαγές και ναι για 'μένα θα είναι μεγάλη αλλαγή... Νοιώθω ότι όλες οι ωραίες στιγμές, οι οποίες οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν πολλές όλα αυτά τα χρόνια και κυρίως από τα μέσα του γυμνασίου και μετά μένουν στο παρελθόν σαν αναμνήσεις, πολύτιμες μεν αλλά και πάλι αναμνήσεις.... Νοιώθω ότι όλο αυτό το σχολικό κλίμα που ναι μου άρεσε, το τονίζω το κλίμα και η φάση αυτή του σχολείου, θα μείνουν στο παρελθόν. Πλέον στο πανεπιστήμιο θα είναι πολύ διαφορετικά, πολλά άτομα αρκετοί άγνωστοι στην τελική διαφορετικό κλίμα και γω σε διαφορετική φάση της ζωής μου.... Θα φύγω από το Ηράκλειο που τόσο αγαπώ αλλά και μου τη σπάει ταυτόχρονα... Απλώς δεν ξέρω....<br />
<br />
<br />
<b>Υ.Γ. </b>Είχα απλώς την ανάγκη να γράψω και να εκφραστώ γι' αυτό ίσως σε ορισμένα σημεία να<br />
υπάρχουν ασάφειες κλπ.<br />
και αυτό για το Ηράκλειο... <a href="http://www.youtube.com/watch?v=ruK2b9Yb_Hc">http://www.youtube.com/watch?v=ruK2b9Yb_Hc</a> </div>Billy'shttp://www.blogger.com/profile/06946315865317073768noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2566444757079387689.post-56729070796210900932012-05-05T01:24:00.001+03:002012-05-05T01:24:26.892+03:00Timing...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Χμμμ... Λάθος απόφαση- σχέδιο και το παιχνίδι χάνεται? Και αν τώρα κάνεις τι μια σωστή μπορείς να το γυρίσεις και να το πάρεις? Who know? time will show... </div>Billy'shttp://www.blogger.com/profile/06946315865317073768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2566444757079387689.post-85788223261745543562012-02-10T22:41:00.004+02:002012-02-11T00:39:49.161+02:00WTF?<a href="http://2.bp.blogspot.com/-icXFFZL1YUk/TzWXjrzwfPI/AAAAAAAAAGY/vddHYWC18ck/s1600/tumblr_lyime0JjRh1qb9cz3o1_500.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 400px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-icXFFZL1YUk/TzWXjrzwfPI/AAAAAAAAAGY/vddHYWC18ck/s400/tumblr_lyime0JjRh1qb9cz3o1_500.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5707634742072999154" border="0" /></a><br />Τί άλλαξε? Κάποτε ήμασταν κοντά και τώρα 2 ξένοι? Γιατί απομακρυνθήκαμε? Γιατί είναι σαν να μην γνωριζόμαστε? Έχουμε περάσει αρκετά πράγματα μαζί αυτό δεν μας ενώνουν πια? Ξεχνάμε το παρελθόν και προχωράμε? ΓΙΑΤΙ?<br />Δεν λέω σίγουρα φταίμε και οι δυο μας αλλά εξακολουθώ να μην μπορώ να καταλάβω το τι άλλαξε.....<br /><br /><br /> <a href="http://www.youtube.com/watch?v=Trzb1eQEQI8&list=FL_tYBenzlDU761MLjM_QquA&index=2&feature=plpp_video">http://www.youtube.com/watch?v=Trzb1eQEQI8&list=FL_tYBenzlDU761MLjM_QquA&index=2&feature=plpp_video </a><br />Υ.Γ Όσον αφορά την αγάπη σε φιλικό αλλά και σε ερωτικό επίπεδο (γιαυτό πιστεύω ότι ταιριάζει το song αυτό εδώ).Billy'shttp://www.blogger.com/profile/06946315865317073768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2566444757079387689.post-69584134010434634712011-10-27T23:11:00.007+03:002011-10-27T23:44:08.708+03:00Κατι δεν πάει καλά<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/-lnCyyxlHKpM/TqnAvs7IUyI/AAAAAAAAAGA/KLyi16z5OAo/s1600/critical3.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 248px; height: 248px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-lnCyyxlHKpM/TqnAvs7IUyI/AAAAAAAAAGA/KLyi16z5OAo/s400/critical3.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5668273531768034082" border="0" /></a><br />Υπάρχουν στιγμές που νοιώθεις ότι όλοι σε έχουν ξεχάσει, ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για σένα. Ακόμα και οι πιο κοντινοί σου φίλοι σε θυμούνται πολύ σπάνια, αν τύχει κλπ. Τότε τι πάει στραβά? Η' μήπως όλο αυτό είναι μια δική σου ανασφάλια και απλώς το μυαλό σου, σου δίχνει τις καταστάσεις έτσι ώστε να νομίζεις ότι έτσι είναι η πραγματικότητα?... Πότε ξέρεις ότι ο άλλος ενδιαφέρεται πραγματικά για εσένα όπως εσύ για αυτόν και ότι απλώς δεν σε χρησημοποιεί? Είναι πάντοτε κριτήριο για το ενδιαφέρον του άλλου ο χρόνος που περνάτε μαζί ή που μιλάτε για θέματα που σε απασχολούν και σε επιρρεάζουν άμεσα ή αρκεί απλώς όταν τύχει να μιλήσετε να ενδιαφέρεται? Πόσο εύκολα ξεχνάμε όλοι μας ανθρώπους, πράγματα και καταστάσεις? Πράγματα που μας έχουν επιρρεάσει, ανθρώπους που έχουμε δεθεί μαζί τους (τους έχουμε και μας έχουνε δώσει ένα κομμάτι του εαυτού τους) και καταστάσεις που αν δεν είχαν συμβεί και δεν τις είχαμε περάσει ίσως να είμασταν διαφορετικοί? ΓΙΑΤΙ συμβαίνει αυτό?<br />Αλλά ακόμα και στη περίπτωση που είναι αλήθεια ότι οι άλλοι δεν ενδιαφέρονται τότε τι έχεις κάνει λάθος? Η' μίπως αυτοί δεν αξίζανε το ενδιαφέρον σου?<br /><br /><br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=prDoGmY5kj8">http://www.youtube.com/watch?v=prDoGmY5kj8</a>Billy'shttp://www.blogger.com/profile/06946315865317073768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2566444757079387689.post-64110176998650967902011-10-18T23:54:00.002+03:002011-10-19T00:13:47.107+03:00«Προφητεία» Χάρυ Κλυν 1983<blockquote> <div lang="EL"> <div> <div> <div> <div> <div> <div> <div> <div> <div> <div> <div> <div> <div> <div> <div> <div> <div> <div> <div> <div> <div><strong>«Προφητεία» Χάρυ Κλυν , Μπουάτ «Διαγώνιος», από την παράσταση «Αλλαγή και πάσης Ελλάδος» ,</strong><strong>το 1983!!!<br /></strong><span style="text-decoration: underline;"> </span><span style="text-decoration: underline;"> </span></div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> </div> <div> <div> <div> <div><span style="text-decoration: underline;"> </span><span style="text-decoration: underline;"> </span></div> </div> </div> </div> <div> <div> <div> <div>«Aν οι μισοί Έλληνες ξέρανε πώς ζουν οι άλλοι μισοί, θα ήταν κι αυτοί απατεώνες. Tι να πεις για τους Έλληνες. Κάθονται δυο ολόκληρες ώρες, για να πιουν στιγμιαίο καφέ! Στην Ελλάδα την άγνοια τη λέμε ψυχραιμία. O νεοέλληνας είναι το άτομο εκείνο που έχει δυο τηλεοράσεις στο σπίτι του, δυο αυτοκίνητα στο πεζοδρόμιό του, και δυο κατοστάρικα στην τσέπη του. Τα δυο μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο Έλληνας, είναι πώς θα χάσει δέκα κιλά και πού θα βρει πάρκινγκ. Με αυτοκόλλητο στο κούτελο θα κυκλοφορούμε όλοι, για να φαίνεται ποιος έκανε φορολογική δήλωση και ποιος όχι. Εδώ και δύο χρόνια (εννοεί το 1981 που το ΠΑΣΟΚ έγινε Κυβέρνηση) έχει αρχίσει το μεγάλο κακό, που θα μετατρέψει σιγά-σιγά τους Έλληνες σε λαό πιθήκων, σε λαό ψηφοφόρων, δημοσίων υπαλλήλων, καταναλωτών, κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, κομπιναδόρων και συνδικαλισταράδων. Σε είκοσι-τριάντα χρόνια από σήμερα Ανδρέας Παπανδρέου μπορεί να μην υπάρχει. Θα υπάρχει όμως μια Ελλάδα πτωχευμένη κι ένας λαός στα όρια της οικονομικής και της ηθικής εξαθλίωσης». πραγματικά<span style="text-decoration: underline;"> </span><span style="text-decoration: underline;"> </span></div> </div> </div> </div> <div> <div> <div> <div><span style="text-decoration: underline;"> </span></div> <div><strong>ΒΗΜΑ 6/5/11<br /><br /><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;"></span></span></strong>Πραγματικά πόσο επίκαιρο μπορεί να είναι αυτός ο λόγος, και όμως ειναι 30 χρονών και έχει προβλέψει το μέλλον επακριβώς και το ποιο τρομαχτικό είναι ότι η κατάσταση φαίνεται ότι είναι ίδια απαράλαχτη τα τελευταία 30 χρόνια. Είμαστε ένας πανέξυπνος λαός αλλα συνάμα και τόσο τεμπέλιδες και παρτάκιδες (με εξαίρεση περιόδους αντιμετόπισης ενός κοινού εχθρού πχ κατά τη γερμανική κατοχή), οι περισσότεροι κοιτάζουν να βολέψουν τον εαυτό τους και τους δικούς τους στο δημόσιο για να έχουν ένα μισθό και μετά να μην κάνουν απολύτος τίποτα (σίγουρα δεν είναι όλοι οι δημόσιοι υπάλοιλοι ίδιοι αλλά είναι αρκετοί αυτοί που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία).<br /><br /><span style="font-weight: bold;"></span><br /></div> </div> </div> </div> </div> </div> </blockquote>Billy'shttp://www.blogger.com/profile/06946315865317073768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2566444757079387689.post-66540410138145512462011-10-08T00:57:00.002+03:002011-10-08T01:06:37.239+03:00ΠροσμονήΠόσο σπαστικό μπορεί να είναι το να περιμένεις- προσμένεις κάτι να γίνει έστω και για 2-3 μέρες και την ενώ λες "επιτέλους είναι σήμερα η μέρα" κάτι να αλλάξει και να μην συμβεί? Είναι πολύ σπαστικό...... αλλά τι να κάνεις όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι, αυτό που δεν ήρθε σήμερα θα έρθει αύριο πολύ πιο έντονα (έτσι πιστεύω τουλάχιστον)<br /><br />ΚαληνύχταBilly'shttp://www.blogger.com/profile/06946315865317073768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2566444757079387689.post-35177928542099330102011-09-12T00:12:00.003+03:002011-09-12T00:38:20.920+03:00Πάει και αυτό το καλοκαιρι....<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/-NE-Re7Z8PxE/Tm0qQMJ5yaI/AAAAAAAAAF0/dobdhvkRr-0/s1600/c6d4d0bcd9e900605dede2e0318e074a.0.summer...jpg.atch.jpeg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://1.bp.blogspot.com/-NE-Re7Z8PxE/Tm0qQMJ5yaI/AAAAAAAAAF0/dobdhvkRr-0/s400/c6d4d0bcd9e900605dede2e0318e074a.0.summer...jpg.atch.jpeg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5651219565048875426" border="0" /></a><br /> Όπως και τόσα καλοκαίρια, πάει και αυτό εδώ. Εντάξει σίγουρα ήταν ένα ιδιόμορφο καλοκαίρι κυρίως λόγω των μαθημάτων προετοιμασίας για τις πανελλήνιες. Πράγμα που πέρα από τις ώρες των μαθημάτων απαιτούσε ακόμα περισσότερες ώρες διαβάσματος στο σπίτι.<br /> Αλλά εντάξει δεν νομίζω ότι έχει σημασία τόσο τα μαθήματα που είχα το καλοκαίρι αλλά το πως πέρασα , το τι έκανα, το τι έμαθα και γενικά οι εμπειρίες που μου έμειναν, για όλα αυτά θέλησα να γράψω.<br /> Το κάθε τι σου αφήνει μια ξεχωριστή γεύση έτσι και αυτό το καλοκαίρι ήταν κάτι τελείως διαφορετικό από τα προηγούμενα, υπήρξαν στιγμές εξαιρετικές που με γέμισαν χαρά και είναι αυτές οι μικρές στιγμές που μετά τον χειμώνα θυμάσαι και σου δίνουν δύναμη να συνεχίσεις. Όμως, και οι στιγμές που δεν ήταν ευχάριστες για πολλούς και διάφορους λόγους μου έμαθαν πράγματα.<br /> Πάντως πιστεύω ότι ήταν ένα αρκετά καλό καλοκαίρι το οποίο έζησα, έμαθα από αυτό και συνειδητοποίησα ότι τα πράγματα γίνεται να είναι πάντα όπως τα θέλουμε αλλά σημασία έχει να ζούμε την κάθε στιγμή, να κρατάμε μόνο τα θετικά της στοιχεία και ότι μας πλήγωσε να μάθουμε από αυτό ώστε να μην μας ξαναπληγώσει.<br /> Κάπου εδώ νομίζω ότι μπορώ να κλείσω αφού πρώτα ευχαριστήσω όλους όσους κάνατε αυτό το καλοκαίρι ξεχωριστό με την παρουσία σας :)!<br /><br />Ευχαριστώ!<br />Και άντε καλή σχολική χρονιά! <br /><br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=SG8J7PdbXqc">http://www.youtube.com/watch?v=SG8J7PdbXqc</a>Billy'shttp://www.blogger.com/profile/06946315865317073768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2566444757079387689.post-78676562270090789262011-08-24T01:52:00.009+03:002011-08-24T02:20:42.345+03:00Σκέψεις...<a href="http://2.bp.blogspot.com/-UeOUcYPNRTg/TlQ1N3MM7II/AAAAAAAAAFs/rB0Jz-zb7dI/s1600/thoughts-squiggles-2.gif" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 384px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-UeOUcYPNRTg/TlQ1N3MM7II/AAAAAAAAAFs/rB0Jz-zb7dI/s400/thoughts-squiggles-2.gif" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5644194745271774338" /></a>
<br />Τι να κάνουμε άλλοι πιο τυχεροί από εμάς σε κάποια πράγματα και εμείς σε κάποια άλλα. Απλώς πονάει όταν επαναλαμβάνεται συνέχεια η ίδια ιστορία, έχω βαρεθεί, κουραστεί, σιχαθεί αυτή την επανάληψη... Για πόσο ακόμα θα συνεχιστεί? Πλέον φοβάμαι και να δοκιμάσω... Δεν ξέρω αν είναι δίκαια ή όχι αυτή η επανάληψη το μόνο σίγουρο είναι ότι πλέον είναι πάρα πολύ ενοχλητική. Πάνω που αρχίζεις να πιστεύεις ότι βρήκες αυτό που θες πουφ και εξαφανίζεται... Θέλω επιτέλους να βρω αυτό το κάτι και να είμαστε και οι 2 καλά, γίνεται? Χμμμ... μάλλον ζητάω πολλά...<div>
<br /></div><div>
<br /></div><div>
<br /></div><div>
<br /></div><div>
<br /></div><div>
<br /></div><div> Υ.Γ. <a href="http://www.youtube.com/watch?v=OmlVNpAlmxw">http://www.youtube.com/watch?v=OmlVNpAlmxw</a></div><div style="text-align: left;"> Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς </div> στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
<br /> δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
<br /> κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων<div>
<br /></div><div>
<br /></div>Billy'shttp://www.blogger.com/profile/06946315865317073768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2566444757079387689.post-72706501380757381742011-08-11T01:22:00.013+03:002011-08-11T02:23:31.061+03:00Πόση υποκρισία πια?<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/-txeqKVayWgE/TkMRKEC-P4I/AAAAAAAAAFk/my34Q_UK81Y/s1600/truth%2Bor%2Blie.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 368px;" src="http://4.bp.blogspot.com/-txeqKVayWgE/TkMRKEC-P4I/AAAAAAAAAFk/my34Q_UK81Y/s400/truth%2Bor%2Blie.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5639370022980566914" border="0" /></a>
<br />Τι είναι αληθινό και τι όχι, τι ψέμα και τι αλήθεια... Η απόσταση μεταξύ τους είναι τόσο δύσκολο να διευκρινιστεί οπότε δύσκολα μπορούμε να καταλάβουμε πότε είναι το ένα ή πότε είναι το άλλο. Άρα μπορούμε να εξαπατηθούμε εύκολα... Όμως εξαπατώντας έτσι κάποιον, λέγοντας του ένα ψέμα τι κερδίζεις? Νομίζεις ότι είσαι πιο έξυπνος, μάγκας, τι ? Τίποτα από όλα αυτά δεν είσαι το μόνο που είσαι είναι ένας ο οποίος φοβάται την αλήθεια, την πραγματικότητα μέσα στην οποία δεν μπορείς να ζήσεις γι' αυτό φτιάχνεις τα ψέματα ή τις <span class="st">«</span>δικαιολογίες<span class="st">»</span> σου έτσι ώστε να είναι όλα κατά τη γνώμη σου τέλεια. Αλλά η <span class="st">«</span>δήθεν αλήθεια αυτή<span class="st">»</span> (στην ουσία τα ψέματα και οι δικαιολογίες) είναι τόσο σαθρά και καταρρίπτονται πολύ εύκολα οπότε αποκαλύπτεται το ποιος πραγματικά είσαι και το γιατί φοβάσαι την αλήθεια αποδεικνύεται στη συνέχεια Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πεις ψέματα γιατί δεν κάνουν καλό σε κανέναν όσο και αν εσύ μπορεί να νομίζεις το αντίθετο. Αν και πολύ τα χρησιμοποιούν πιστεύω πάρα πολύ στην αλήθεια και στη δύναμή της οπότε όσοι απλώς θέλουν να ζουν σε ένα κόσμο από ψέματα και δικαιολογίες είναι δικαίωμά τους όμως ας μείνουν μακριά μου! :)
<br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=xHCy13ncsv4">
<br /></a><a href="http://www.youtube.com/watch?v=AKSxng8t3FI">http://www.youtube.com/watch?v=AKSxng8t3FI</a>
<br />
<br />
<br />
<br />Billy'shttp://www.blogger.com/profile/06946315865317073768noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2566444757079387689.post-91077150665938580752011-08-10T00:59:00.010+03:002011-08-10T01:53:58.779+03:00Υπάρχει τίποτα που να κρατάει για πάντα?<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/-JeRyvj3RISs/TkG5EIgcbsI/AAAAAAAAAFc/OwGz0HrhPK8/s1600/question-mark.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 267px; height: 400px;" src="http://4.bp.blogspot.com/-JeRyvj3RISs/TkG5EIgcbsI/AAAAAAAAAFc/OwGz0HrhPK8/s400/question-mark.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5638991689098751682" border="0" /></a>
<br />Μακάρι να ήξερα ότι υπάρχει , όμως όλα γύρω μας είναι τόσο πρόσκαιρα. Από που να ξεκινήσω ακόμα και η ίδια η ζωή έχει ένα τέλος, <span class="blsp-spelling-corrected" id="SPELLING_ERROR_0">έπειτα</span> οι <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_1">φιλίες</span>, οι σχέσεις, τα πάντα... Οπότε το θέμα είναι αξίζει να δίνουμε σημασία σε πράγματα τα οποία εκ των προτέρων είναι δεδομένο ότι θα έχουν ένα τέλος, αργά ή σύντομα. Προσωπικά, πιστεύω ότι δεν γίνεται να ζήσουμε χωρίς να δίνουμε σημασία και χρόνο σε καθετί αν και μπορεί να έχει ένα τέλος. Ό,τι αξίζει και βοηθήσει και λίγο η τύχη (με τον όρο τύχη εννοώ τις <span class="blsp-spelling-corrected" id="SPELLING_ERROR_2">καταστάσεις</span>, τις <span class="blsp-spelling-corrected" id="SPELLING_ERROR_3">συγκυρίες</span> κλπ) <span class="blsp-spelling-corrected" id="SPELLING_ERROR_4">πιστεύω</span> <span class="blsp-spelling-corrected" id="SPELLING_ERROR_5">ότι</span> θα κρατήσει , <span class="blsp-spelling-corrected" id="SPELLING_ERROR_6">ούτως</span> συ άλλος αν δεν ελπίζουμε για κάτι πιστεύω ότι δεν θα έχουμε λόγο να ζούμε, αφού όπως λέει και το τραγούδι <span class="st">«</span>Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο, κι ας είναι η φωτιά που θα σε κάψει<span class="st">».
<br />Παρόλα αυτά, το κάθε τέλος με φοβίζει και μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να έρθει, ότι τα πράγματα όπως τα ξέρω θα αλλάξουν και όταν έρθει αγχώνομαι, <span class="blsp-spelling-corrected" id="SPELLING_ERROR_7">στεναχωριέμαι</span> ψάχνω να βρω τι πήγε στραβά που έφταιξα και τι έκανα λάθος, πράγματα πολύ δύσκολο να τα ανακαλύψω και να ξέρω ότι σίγουρα είναι έτσι όπως τα νομίζω εγώ. Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κάθε τέλος είναι και μια καινούργια αρχή οπότε δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω , η ζωή συνεχίζεται με ή χωρίς <span class="blsp-spelling-corrected" id="SPELLING_ERROR_8">κάποια</span> άτομα, σημασία έχει ότι συνεχίζεται και πρέπει να συνεχίσουμε να την απολαμβάνουμε κρατώντας μόνο τα θετικά από κάθε </span><span class="st">«ταξίδι- ιστορία </span><span class="st">»
<br />αφήνοντας ότι μας πλήγωσε πίσω.</span><span class="st">
<br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=8dhmJrzMWa0&feature=related">
<br />http://www.youtube.com/watch?v=8dhmJrzMWa0&feature=related</a>
<br /></span> Billy'shttp://www.blogger.com/profile/06946315865317073768noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2566444757079387689.post-87044821666657298882011-06-21T01:01:00.008+03:002011-06-21T02:32:52.962+03:00Kata8lipsi?<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/-4QZuH9Ohrls/Tf_YndiedqI/AAAAAAAAAFU/qMngTXN-IUA/s1600/depression_0.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 140px;" src="http://1.bp.blogspot.com/-4QZuH9Ohrls/Tf_YndiedqI/AAAAAAAAAFU/qMngTXN-IUA/s400/depression_0.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5620449032437397154" border="0" /></a><br />Pws gienetai toso eukola n epireazetai i dia8esi mas? ti mia eimaste kalla k tn alli oxi ? t sto kallo simbainei? Makari n i3era.....<br />Sigoura oi katastaseis girw mas, mas epireazoun(einai enas apo tous paragontes dld). Den ginetai n blepeis atoma p endiaferesai g auta n mn einai kalla k n epireasteis (pragma p briskw logiko gt efoson noiazesai g auta simainei oti einai ena kommati s opote einai san n mn eisai esu o idios kalla k sigoura dn eimai anti8etos sto n boi8as t atoma p s xreiazontai nmz oti epivaletai, oxi akrivos epivaletai nmz oti einai la8os le3i alla noiw8eis tn anagki n t kaneis- sou bgainei au8ormita) to 8ema omws einai to ti sinepagetai me tn kata8lipsi, dld t akrivos exeis?<br /> Enow oti otan exeis kata8lipsi ektos apo to oti dn niw8eis kalla (dn mporw n t ekfrasw kallitera), sixna s pianoun anasfalies g para polla pragmata gia t an einai etsi opws ta nmzeis ka8ws episis dn exeis k ore3i g na kaneis arketa pragmata....<br />Omws 8elw n epikentro8w stis anasfalies, einai logiko to oti mas pianoun? Gt na amfivaloume toso poli gia pragmata pou s alles periptwseis t 8ewroume dedomena opws dld tous filous mas an pragmatika einai k 8a einai dipla mas ka8ws k gia t an t pragmata einai etsi opws t blepoume k dn einai o tropos pou t blepoume o tropos p 8a 8elame emeis n einai? Pote 3eroume an eimaste realistes sto pws blepoume t pragmata kai tis katastaseis k pote oxi ? Makari pali n i3era tn apandisi... Elpizw kapote n tn vrw...<br /><br /><br /><span style="font-weight: bold;">PS</span> dn nmz kaneis n t diavasei auto, alla an pali simbei auto zitw sigmoni gia to oti grafw greekglish kai giati dn 3erw alla mporei n exw 3efigei apo t 8ema alla aplws eixa anagki n grapsw auta :PBilly'shttp://www.blogger.com/profile/06946315865317073768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2566444757079387689.post-82853099504277419152011-05-30T22:53:00.003+03:002011-05-30T23:23:35.619+03:00Τελικά οι μικρές στιγμές είναι αυτές που αξίζουν<div style="text-align: right;"><div style="text-align: left;"> <br /><div style="text-align: left;"> Τελικά ορισμένα συναισθήματα στη ζωή σου δημιουρόυνται από πραγματα που δεν το περιμένεις ή από καταστάσεις που είναι δίπλα σου και απλά δεν τις αντιλαμβανόμαστε. Όμως όταν φύγουν μακρία μας αυτοί οι άνθρωποι και καταλάβουμε ότι αυτοί πραγματικά νοιάζωνταν πάρα πολύ για μας όσο και αν δεν το είχαμε εμέις καταλάβει, είναι πλεόν αργά.<br /></div></div><div style="text-align: left;"><div style="text-align: left;"> Με αφορμή ένα τέτοιο περιστατικό πήρα την απόφαση να γράψω αυτό το άρθρο θέλωντας και τώρα έστω και αν είναι πολύ αργά πλέον να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτόν τον άνθρωπο ο οποίος πλέον δεν είναι κοντά μας. Θέλω να τον ευχαριστίσω για αυτό το ενδιαφέρον αν και είχα να τον δω αρκετό καιρο πραγματικά νοιζόταν για μένα ακόμα και πάνω σε πολύ κρίσιμες στιγμές της ζωής της.<br /></div><div style="text-align: left;"> Πλέον είναι αργά για να μπορέσω κάπως να την ευχαρισίσω και γιαυτό επειδή οι μικρές στιγμές στη ζωή και ορισμένα πράγματα δεν ξαναγυρίζουν είμαι πεπισμένος πλέον ότι πρέπει ν ζούμε όσο ποιο έντονα γίνεται την ζωή μας νοιάζωντας όμως για τους ανθρώπους που ειναι κοντά μας και νοιάζωνται για μας....<br /><br /><br /><div style="text-align: right;">Καλό ταξίδι και <span style="font-weight: bold;">ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ</span>...<br /></div></div></div></div>Billy'shttp://www.blogger.com/profile/06946315865317073768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2566444757079387689.post-17699177063217968332011-02-01T23:42:00.001+02:002011-02-01T23:45:55.622+02:00Ελληνικό πρωτάθλημα<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_T7ty8qxzQys/TUh-_lMppiI/AAAAAAAAAFE/QALULOckVn8/s1600/superleague-gr.jpg"><img style="float: right; margin: 0pt 0pt 10px 10px; cursor: pointer; width: 312px; height: 350px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_T7ty8qxzQys/TUh-_lMppiI/AAAAAAAAAFE/QALULOckVn8/s400/superleague-gr.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5568840570025649698" border="0" /></a><br /><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p style="text-align: center; font-weight: bold;" class="MsoNormal">Ελληνικό πρωτάθλημα</p> <p class="MsoNormal"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός έχουν ξεφύγει πολύ μπροστά αν και μεταξύ τους πλέον υπάρχει μια σημαντική διαφορά 7 βαθμών (μπροστά ο Ολυμπιακός) δεν είναι απόλυτο ότι ο Ολυμπιακός θα πάρει το πρωτάθλημα καθώς υπάρχει πολύς δρόμος και αρκετά <span style="" lang="EN-US">derby</span> ενόψει.</p> <p class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">Τις υπόλοιπες 14 θέσεις του πρωταθλήματος τις μοιράζονται οι υπόλοιπες ομάδες, οι οποίες όμως δεν έχουν και<span style=""> </span>μεγάλες διαφορές μεταξύ τους. <span style=""> </span>Οπότε με 1-2 νίκες κάθε ομάδα μπορεί να ανέβει αρκετές θέσεις. Τρανταχτό παράδειγμα η Ξάνθη η οποία ξεκόλλησε από την τελευταία θέση της βαθμολογίας. Άρα το ποιες ομάδες θα πέσουν κατηγορία και το ποιες θα πάνε <span style="" lang="EN-US">Europa</span><span lang="EN-US"> </span><span style="" lang="EN-US">League</span> είναι κάτι πολύ αμφίρροπο ακόμα.<span style="" lang="EN-US"></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">Πέρα όμως από όλα αυτά για τη βαθμολογία, σε κάτι ποιο ουσιαστικό. Το θέαμα που προσφέρεται είναι πολύ μέτριο ακόμα και από τις θεωρητικά μεγάλες ομάδες δηλαδή τον Παναθηναϊκό, τον Ολυμπιακό, την Α.Ε.Κ και τον ΠΑΟΚ. Με αφορμή ένα αγώνα της Β’ Εθνικής κατηγορίας της Αγγλίας, που έτυχε να δω, πραγματικά έμεινα άναυδος όταν προσπάθησα να κάνω την σύγκριση με τη <span style="" lang="EN-US">Superleague</span>. Οι αλλαγές της μπάλας που έκαναν ήταν πάρα πολύ καλές καθώς επίσης και οι τρίπλες και ο ρυθμός του αγώνα. Αν και ήταν αγώνας Β’ κατηγορίας άξιζε να κάτσεις να τον δεις (τουλάχιστον έτσι πιστεύω) σε αντίθεση με οποιοδήποτε αγώνα της <span style="" lang="EN-US">Superleague</span><span lang="EN-US"> </span>που δεν θα άξιζε.</p> <p class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">Τελικά όμως, τι φταίει και η <span style="" lang="EN-US">Superleague</span>, δεν προσφέρει θέαμα. Προσωπικά πιστεύω ότι τα αίτια πρέπει να αναζητηθούν σε αρκετά επίπεδα. Καταρχάς, ένας λόγος είναι το ότι δίνονται ελάχιστες ευκαιρίες στους νέους έλληνες παίχτες. Στους<span style=""> </span>οποίους αν δίνονταν ευκαιρίες θα μπορούσαν να προσφέρουν πολλά. Επίσης, η ποιότητα της πλειοψηφίας των ξένων ποδοσφαιριστών που έρχονται είτε σε μεγάλη ηλικία οπότε δεν έχουν την όρεξη και την φρεσκάδα για να παίξουν είτε δεν είναι καλής ποιότητας. Τέλος, ένας ακόμα παράγοντας είναι η έλλειψη καλών υποδομών για προπόνηση καθώς και η απουσία προπονητών με καλή γνώση του αντικειμένου.</p> <p class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">Αυτά σε γενικές γραμμές, όμως παρόλα τα μειονεκτήματα του πρωταθλήματός μας δεν νομίζω ότι γίνεται να μην υποστηρίζουμε κάποια ομάδα εντός της χώρας μας και να ελπίζουμε στη βελτίωση του πρωταθλήματός μας! </p> <p class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;"><span style=""> </span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: right; text-indent: 18pt;" align="right"><span style=""> </span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: right; text-indent: 18pt;" align="right"><span style=""> </span>Αυτά για την ώρα…</p> <p class="MsoNormal"><span style=""> </span></p>Billy'shttp://www.blogger.com/profile/06946315865317073768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2566444757079387689.post-9508712011530365722010-06-14T18:07:00.004+03:002010-06-14T18:21:16.605+03:00Albert AnsteinΤυχαια βρήκα αυτό το κομμάτι το οποίο είχε πει ή γραψει ο Anstein και μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον οπότε το παραθέτω : << Πίσω από κάθε προσπάθεια για συγκέντρωση επίγειων αγαθών, υπάρχει συνήθως η απατηλή εντύπωση, ότι αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή. Αλλά ευτιχώς υπάρχει και μια μειοψηφία από εκείνους που καταλαβαίνουν νωρίς στη ζωή τους, ότι οι πιο ωραίες εμπειρίες που μπορεί να γνωρίσει ένας άνθρωπος δεν εξαρτόνται από εξωτερικόυς παράγοντες, ΑΛΛΑ είναι ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΕΣ με την ΑΝΑΠΤΗΞΗ των ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ, THΣ ΣΚΕΨΗΣ και των ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ. Τέτοιοι άνθρωποι ήταν οι αληθηνοί καλλιτέχνες, επιστήμονες και διανοούμενοι. Αν η ζωή αυτών των ανθρώπων ήταν εξωτερικά αφανής, εν τούτοις οι καρποί των προσπαθειών τους είναι ότι πιο πολύτιμο έχουμε.... >> . Πιστευώ ότι με αφορμή αυά τα λόγια μπορούμε να σκεγτούμε πολλά πράγματα και να αναθωρήσουμε αρκετές από τις απόψεις μας..Billy'shttp://www.blogger.com/profile/06946315865317073768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2566444757079387689.post-84112744659314991102010-05-25T22:57:00.002+03:002010-05-25T23:08:15.671+03:00Ζωδια ισχύουν τελικά ή όχιΒρήκα αυτό τυχαία " Ο Καρκίνος αν και φαινομενικά είναι ένας ευαίσθητος και συναισθηματικός άνθρωπος, υπάρχουν στιγμές που θυμώνει αρκετά και τότε απομακρύνεται από όλους και από όλα και κλείνεται στο καβούκι του! Δεν θέλει να νιώσει παραμελημένος ή ότι αδιαφορούν για αυτόν. Θέλει οι κοντινοί του άνθρωποι να του δείχνουν την τρυφερότητα και την αγάπη που του αξίζει. Αν πάλι εκμεταλλευτούν ή φερθούν άδικα σε αυτόν ή την οικογένειά του (πού τόσο πολύ λατρεύει) είναι ικανός να θυμώσει και τότε θα δείτε μια πλευρά του εαυτού του που δεν είχατε γνωρίσει μέχρι τώρα. Ο Καρκίνος όταν φτάσει στο σημείο να θυμώσει, υψώνει... τοίχο και δύσκολα μπορείτε να τον προσεγγίσετε, έστω και αν ξεπεράσει το θυμό του και δώσει δεύτερη ευκαιρία. Ποτέ του δεν ξεχνάει!" αλλα αυτή η περιγραφή ταιρίαζει πάρα πολύ σε εμένα, έτσι είμαι. Οπότε τελικά παραμένει το ερώτημα τα ζώδια τελικά ισχύουν ή όχι?? Και τελικά όλοι που έχουμε το ίδιο ζώδιο μοιάζουμε τόσο πολύ???Billy'shttp://www.blogger.com/profile/06946315865317073768noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2566444757079387689.post-59505723689891944892009-10-16T23:41:00.003+03:002009-10-16T23:51:38.096+03:001i likeiou fetos- gnomi mexri stigmisΦέτος 1η Λυκέιου, ακομα δεν έχω νιώσει το ότι έχει περισσότερο διάβασμα από τη πέρυσι αντι8έτος μπορώ να πω είναι πιο εύκολα τα πράγματα. Αν και μου πήρε λίγο καιρό μέχρι να συνηθίσω την αλλαγή από το Γυμνάσιο στο Λύκειο, για αρκετούς λόγους, τώρα έχω συνηθίσει και μπορώ να πω ότι περνάω πολύ καλλά και φέτος. Επίσης, πρωτοτύπησα φέτος και έβαλα πρώτη φορά υποψηφιότητα για το 15αμελές και εξελέγηκα. Μέχρι στιγμής έχοουμε κάνει δυο συνεδριάσεις, μια για την εκλογή του τριμελούς και μια για τα θέματα του σχολείου. Το κλίμα στο συμβούλειο είναι αρκετά καλό και πιστεύω πως θα μπορεσουμε να αλλάξουμε κάποια πράγματα προς το καλύτερο.Billy'shttp://www.blogger.com/profile/06946315865317073768noreply@blogger.com0