11/8/11

Πόση υποκρισία πια?


Τι είναι αληθινό και τι όχι, τι ψέμα και τι αλήθεια... Η απόσταση μεταξύ τους είναι τόσο δύσκολο να διευκρινιστεί οπότε δύσκολα μπορούμε να καταλάβουμε πότε είναι το ένα ή πότε είναι το άλλο. Άρα μπορούμε να εξαπατηθούμε εύκολα... Όμως εξαπατώντας έτσι κάποιον, λέγοντας του ένα ψέμα τι κερδίζεις? Νομίζεις ότι είσαι πιο έξυπνος, μάγκας, τι ? Τίποτα από όλα αυτά δεν είσαι το μόνο που είσαι είναι ένας ο οποίος φοβάται την αλήθεια, την πραγματικότητα μέσα στην οποία δεν μπορείς να ζήσεις γι' αυτό φτιάχνεις τα ψέματα ή τις «δικαιολογίες» σου έτσι ώστε να είναι όλα κατά τη γνώμη σου τέλεια. Αλλά η «δήθεν αλήθεια αυτή» (στην ουσία τα ψέματα και οι δικαιολογίες) είναι τόσο σαθρά και καταρρίπτονται πολύ εύκολα οπότε αποκαλύπτεται το ποιος πραγματικά είσαι και το γιατί φοβάσαι την αλήθεια αποδεικνύεται στη συνέχεια Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πεις ψέματα γιατί δεν κάνουν καλό σε κανέναν όσο και αν εσύ μπορεί να νομίζεις το αντίθετο. Αν και πολύ τα χρησιμοποιούν πιστεύω πάρα πολύ στην αλήθεια και στη δύναμή της οπότε όσοι απλώς θέλουν να ζουν σε ένα κόσμο από ψέματα και δικαιολογίες είναι δικαίωμά τους όμως ας μείνουν μακριά μου! :)

http://www.youtube.com/watch?v=AKSxng8t3FI



10/8/11

Υπάρχει τίποτα που να κρατάει για πάντα?


Μακάρι να ήξερα ότι υπάρχει , όμως όλα γύρω μας είναι τόσο πρόσκαιρα. Από που να ξεκινήσω ακόμα και η ίδια η ζωή έχει ένα τέλος, έπειτα οι φιλίες, οι σχέσεις, τα πάντα... Οπότε το θέμα είναι αξίζει να δίνουμε σημασία σε πράγματα τα οποία εκ των προτέρων είναι δεδομένο ότι θα έχουν ένα τέλος, αργά ή σύντομα. Προσωπικά, πιστεύω ότι δεν γίνεται να ζήσουμε χωρίς να δίνουμε σημασία και χρόνο σε καθετί αν και μπορεί να έχει ένα τέλος. Ό,τι αξίζει και βοηθήσει και λίγο η τύχη (με τον όρο τύχη εννοώ τις καταστάσεις, τις συγκυρίες κλπ) πιστεύω ότι θα κρατήσει , ούτως συ άλλος αν δεν ελπίζουμε για κάτι πιστεύω ότι δεν θα έχουμε λόγο να ζούμε, αφού όπως λέει και το τραγούδι «Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο, κι ας είναι η φωτιά που θα σε κάψει».
Παρόλα αυτά, το κάθε τέλος με φοβίζει και μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να έρθει, ότι τα πράγματα όπως τα ξέρω θα αλλάξουν και όταν έρθει αγχώνομαι, στεναχωριέμαι ψάχνω να βρω τι πήγε στραβά που έφταιξα και τι έκανα λάθος, πράγματα πολύ δύσκολο να τα ανακαλύψω και να ξέρω ότι σίγουρα είναι έτσι όπως τα νομίζω εγώ. Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κάθε τέλος είναι και μια καινούργια αρχή οπότε δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω , η ζωή συνεχίζεται με ή χωρίς κάποια άτομα, σημασία έχει ότι συνεχίζεται και πρέπει να συνεχίσουμε να την απολαμβάνουμε κρατώντας μόνο τα θετικά από κάθε
«ταξίδι- ιστορία »
αφήνοντας ότι μας πλήγωσε πίσω.


http://www.youtube.com/watch?v=8dhmJrzMWa0&feature=related